دلخوری
دلخوری وضعیت روحی و خلق ناخوشایندی است که به دلیل تحریک‌پذیری و حواس‌پرتی به واسطهٔ یک اندیشه در فرد پدید می‌آید. این پدیده می‌تواند احساساتی مانند سرخوردگی و عصبانیت را در فرد تحریک نماید. بر اساس مطالعهٔ منتشر شده‌ای در نشریه بین‌المللی مدیریت تعارض، مشخص شده که واکنش یک شخص به دلخوری، دست‌کم آن هنگام که عاملش شخص دیگری باشد، چنانچه حل‌وفصل نگردد می‌تواند فرد دلخور را به درجات لاینحل و تشدیدکننده افراطی سوق دهد.[1] جدل‌های هدفمند بر پایهٔ روان‌پریشی می‌تواند باعث ایجاد دلخوری با قصد انحراف موضوع و از میان برداشتن سطح مقاومت در فرد هدف شود. به عنوان مثال در سال ۱۹۹۳ در ویکو، تگزاس اداره تحقیقات فدرال ایالات متحده (اف‌بی‌آی) در ماجرای واقعه ویکو در خارج از کلیسای فرقه داودیه با کمک بلندگوهایی اقدام به پخش ترانه‌هایی نمود که به‌طور خاص برای تحریک و ایجاد دلخوری افراد این فرقه تنظیم شده بودند تا دیوید کورش و پیروان فرقه او را مجاب به تسلیم‌شدن نمایند.[2]
مفهوم دلخوری در قانون و زبان انگلیسی که آنوی‌ینس خوانده می‌شود برگرفته از واژهٔ نی‌سنس یا همان مزاحمت است که نخستین مرتبه در انگلستان و با ارائه مصوب (اکت) ۱۷۵۴ باعث شکل‌گیری تشکیلاتی به نام هیئت منصفه دلخوری گردید که کار آنها ارائه گزارش‌ها و پیگیری انسداد بزرگراه‌ها بود.[3]
منابع
- Dean G Pruitt, John C Parker, Joseph M Mikolic. "Escalation as a reaction to persistent annoyance.", International Journalists of Conflict Management. Bowling Green: July 1997, Vol 8, Issue 3; pg. 252
- Mark Potok. "FBI grinds away at cult", USA Today, April 14, 1993, pg. 1A.
-
متن مقاله‌ای مرتبط در 1911 Encyclopædia Britannica در ویکی‌نبشتهٔ انگلیسی موجود است.