دریم تیاتر

دریم تیَتِر در سپتامبر ۱۹۸۵ و پس آنکه گیتاریست جان پتروچی و گیتاریست بیس جان میانگ تصمیم گرفتند در وقت آزاد خود در طول تحصیل در کالج موسیقی برکلی یک گروه موسیقی ایجاد کنند تشکیل شد. آن‌ها در طول تمرین به‌طور اتّفاقی با درامر گروه مایک پورتنوی آشنا شدند و از او خواستند تا به این گروه ملحق شود.

پتروچی، میانگ و پورتنوی نام «مَجستی» را برای گروه تازه تشکیل شده خود انتخاب کردند. سپس اعضا گروه شروع به پر کردن پست‌های خالی در گروه کردند و پتروچی از هم گروهی قدیم خود کوین مور[4] به عنوان نوازنده کیبورد دعوت کرد و پس از موافقت مور یکی دیگر از دوستان آن‌ها به نام کریس کالینز[5] به عنوان خواننده اصلی گروه انتخاب شد. در طول این مدت تمرکز زیاد اعضای اصلی گروه بر روی این کار آن‌ها را مجبور به ترک کالج کرد.

ماه‌های ابتدایی ۱۹۸۶ مملو از اجراهای مختلف در شهر نیویورک بود. در این مدت گروه مجموعه‌ای از اجراها را ضبط کرد و در اولین فروش خود، در شش ماه هزار نسخه فروخت. در نوامبر ۱۹۸۶ پس از چند ماه ساختن و اجرای آهنگ‌های مختلف کریس کولینز به دلیل تفاوت عقاید هنریش گروه را ترک کرد. پس از یک سال تلاش برای پیدا کردن جایگزین سرانجام چارلی دومینیچی[6] که خیلی مسن‌تر و با تجربه‌تر از بقیه اعضای گروه بود به گروه اضافه شد. ثباتی که دومینیسی برای گروه به وجود آورد باعث شد تا آن‌ها تعداد اجراهای خود را در نیویورک افزایش دهند و این سبب افزایش شهرت گروه شد. کمی بعد از ورود دومینیسی یک گروه موسیقی دیگر در لاس‌وگاس با نام مَجستی این گروه را به استفاده غیرقانونی از نام خود متهم کرد و آن‌ها را به اقدام قانونی تهدید کرد بنابراین گروه مجبور شد تا نام خود را تغییر دهد. اسامی زیادی مانند Glasser (شیشه‌بر)، Magus (ساحر)، و M۱ مطرح شد که همه آن‌ها رد شد و سرانجام پدر پورتنوی نام دریم ثیتر را پیشنهاد داد که نام یک سینما در مونتری کالیفرنیا بود.

با ثباتی که در گروه به وجود آمده بود اعضا بیشتر بر روی نوشتن آهنگ‌های جدید و انجام اجراهای بیشتر در نیویورک و ایالت‌های اطراف متمرکز شدند. در طول زمان توجه Mechanic Records یکی از زیر شاخه‌های مرکز موسیقی ایالات متحده به این گروه جلب شد و دریم ثیتر اولین قرار داد خود را در تاریخ ۲۳ جون ۱۹۸۸ با آن‌ها منعقد کرد و کار بر روی یک آلبوم را آغاز کرد. آلبوم وقتی روز و رؤیا یکی می‌شوند در ۱۹۸۹ منتشر شد اما نتوانست به پیش‌بینی‌های گروه جامه عمل بپوشاند و Mechanic بخش بزرگی از وعده‌های مالی را که در قرارداد به گروه داده بود عملی نکرد و گروه دوباره به اجراهای خود در نیویورک محدود شد. گروه توری را برای معرفی آلبوم آغاز کرد. تور معرفی آلبوم از پنج کنسرت تشکیل شده بود. در چهارمین اجرا دومینیچی به علت تفاوت‌های شخصی و هنری با بقیهٔ اعضا از گروه اخراج شد.