دریای سارگاسو

دریای سارگاسو یا دریای سارگَسو (به انگلیسی: Sargasso Sea) بخشی از آب‌های اقیانوس اطلس شمالی است که تقریباً بین جزایر هند غربی و مجمع‌الجزایر آزور[1] در عرض‌های جغرافیایی ۲۰ درجه تا ۳۵ درجهٔ شمالی و طول‌های جغرافیایی ۳۰ درجه تا ۷۰ درجهٔ غربی واقع شده‌است.[2] این دریا بیضوی‌شکل و تقریباً ساکن است و در آن سامانه‌ای از جریان‌های اقیانوسی در جهت حرکت عقربه‌های ساعت جریان دارد که امواج گلف استریم (نشأت‌گرفته از خلیج مکزیکو) لبهٔ غربی آن را شکل می‌دهد.[2]

موقعیت مکانی دریای سارگاسو و جریان‌های اقیانوسی

دریای سارگاسو عمقی بین ۱۵۰۰ تا ۷۰۰۰ متر دارد و مشخصهٔ آن وجود جریان‌های ضعیف، بارش کم، تبخیر زیاد، بادهای ملایم و آب‌های گرم و شوری است که در کنار یکدیگر تشکیل بیابانی دریایی را داده‌اند که تا حد بسیار زیادی عاری از پلانکتون، غذای اصلی ماهیان است.[2]

دیگر مشخصهٔ این دریا فراوانی جلبک‌های دریایی قهوه‌ای‌رنگی از سردهٔ Sargassum در سطح آن است که توسط کیسه‌های هوای کوچک توت‌مانند خود در سطح آب شناورند.[2] همچنین نوع ویژه‌ای از زیست دریایی در اطراف این جلبک‌ها پدید آمده است.[2]

کریستف کلمب نخستین کسی است که طی سفر اکتشافیش در ۱۴۹۲ از دریای سارگاسو نام برد.[2] وجود جلبک‌ها از نظر او نشانگر نزدیکی به خشکی بود و همین او را به ادامهٔ راهش ترغیب نمود اما بسیاری از دریانوردانِ پیش از او از گیر افتادن در داخل این تودهٔ شناور گیاهی وحشت داشتند و از ادامهٔ مسیر منصرف شدند.[2]

دریای سارگاسو محیطی غنی را برای مطالعهٔ زیست‌شناسان دریایی فراهم آورده‌است. جزایر برمودا در شمال غربی این دریا واقع شده‌اند.[1]