دریایی‌ها
شعرهای دریایی:گزیدهٔ شعرهای ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۴ یا دریایی‌ها مجموعه شعری است از یدالله رؤیایی. این کتاب که دومین مجموعهٔ شعر یدالله رؤیایی بود،[1] در سال ۱۳۴۴ توسط انتشارات مروارید و در ۱۰۸ صفحه در تهران به چاپ رسید.[2]
رؤیایی نخستین شاعری بود که به‌طور آگاهانه و پی‌گیر از فرم در شعر سخن گفت و با پشتکار فراوان توانست دومین مجموعهٔ شعرش را تا حد زیادی به زیبایی‌شناسی مورد نظرش برساند و اثری ارائه دهد که به‌کلی با کتاب نخستینش متفاوت باشد.[3]
دریایی‌ها اگرچه مخالفت و موافقت فراوانی در پی داشت، ولی این صف‌بندی‌ها تغییری در این واقعیت نمی‌داد که دریایی‌ها نوشته‌هایی آگاهانه‌است.[4] رؤیایی بعدها تحت تأثیر مکتب غیرمتعهد شعر موج نو مکتب ضدتعهد شعر حجم را بنیان نهاد که در واقع «موج نو به‌سامان‌رسیده» در آن سال‌ها بود.[5]
نمونه شعر
دریایی ۳
سکوت، دسته‌گلی بود
میان حنجرهٔ من
ترانهٔ ساحل،
نسیم بوسهٔ من بود و پلک باز تو بود.
بر آب‌ها پرندهٔ باد،
میان لانهٔ صدها صدا پریشان بود،
بر آب‌ها،
پرنده، بی‌طاقت بود.
صدای تندر خیس،
و نور، نورِ ترِ آذرخش،
در آب آینه‌ای ساخت
که قاب روشنی از شعله‌های دریا داشت.
نسیم بوسه و
- پلک تو و
- پرندهٔ باد،
- پرندهٔ باد،
- پلک تو و
شدند آتش و دود
میان حنجرهٔ من،
سکوت دسته‌گلی بود.[6]
پی‌نوشت
- جواهری گیلانی، تاریخ تحلیلی شعر نو، ۳: ۲۲۹.
- جواهری گیلانی، تاریخ تحلیلی شعر نو، ۳: ۲۲۹.
- جواهری گیلانی، تاریخ تحلیلی شعر نو، ۳: ۲۲۹.
- جواهری گیلانی، تاریخ تحلیلی شعر نو، ۳: ۲۲۹.
- جواهری گیلانی، تاریخ تحلیلی شعر نو، ۳: ۲۲۹.
- جواهری گیلانی، تاریخ تحلیلی شعر نو، ۳: ۲۳۰.
جستارهای وابسته
منابع
- جواهری گیلانی، محمدتقی (۱۳۷۷). تاریخ تحلیلی شعر نو. ۴ جلد (ویراست دوم). تهران: نشر مرکز. شابک ۹۶۴-۳۰۵-۳۷۴-۱.