دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی یکی از بزرگترین و قدیمی‌ترین دانشکده‌های پزشکی ایران است که تا قبل از انقلاب ۱۳۵۷ ایران با نام دانشکده پزشکی دانشگاه ملی ایران شناخته می‌شد.در متادون درمانی،کلینیک ها متادون مصرفی خود را از دانشگاه علوم پزشکی تحویل می‌گیرند.
تاریخچه
پیشنهاد تأسیس دانشگاه ملی ایران را علی شیخ‌الاسلام در سفر محمدرضا پهلوی در سال ۱۳۳۵ به نیویورک در دیدار با دانشجویان ایرانی مشغول به تحصیل در آمریکا مطرح کرد. او خود در اسفند ۱۳۳۸ دانشگاه را با دو دانشکده معماری و ... در خیابان پهلوی سابق سه‌راه یوسف آباد شروع کرد. در ۲۵ بهمن ۱۳۳۹ ضمن جشنی با حضور شاه و ملکه فرح دانشگاه ملی ایران رسماً افتتاح گردید. [1] دانشکده پزشکی فعالیت رسمی خود را از مهر ماه سال ۱۳۴۰ با پذیرش ۱۵۰ نفر دانشجو در یک ساختمان ۷ طبقه استیجاری در خیابان ایرانشهر آغاز نمود. در اسفند سال ۱۳۴۲ از طرف دولت، زمینی واقع در اوین در اختیار دانشگاه ملی سابق قرار گرفت که ساختمان دانشکده پزشکی در آن احداث گردید و در سال تحصیلی ۴۴-۱۳۴۳ افتتاح و مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
دانشکده پزشکی تا سال ۱۳۶۵ وابسته به دانشگاه شهید بهشتی ( ملی سابق) بود و از آن پس تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی می‌باشد. در اواخر سال ۱۳۸۰ ساختمان جدیدالاحداث دانشکده پزشکی در محوطه دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی با زیر بنای ۲۵۵۰۰ متر مربع افتتاح و مورد بهره‌برداری قرار گرفت.[2]
بیمارستان‌های آموزشی
- بیمارستان امام حسین
- بیمارستان اختر
- بیمارستان 15 خرداد
- بیمارستان شهدای تجریش
- بیمارستان طرفه
- بیمارستان طالقانی
- بیمارستان لبافی نژاد
- بیمارستان لقمان حکیم
- بیمارستان مسیح دانشوری
- بیمارستان مدرس
- بیمارستان مفید
- بیمارستان مهدیه
- بیمارستان مهرآیین لواسان
امکانات
دانشکده پزشکی دارای ۶ بلوک (A-B-C-D-E-F) می‌باشد . بلوک‌ها ۳ تا چهار طبقه بوده و شامل گروه‌ها، کلاس‌ها، آزمایشگاه‌ها و سالن اجتماعات می‌باشد.
پانویس
- هدایتی ج. تاریخ پزشکی معاصر ایران.. ص ۱۳۳
- «وبگاه دانشکده پزشکی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۱.
[[رده:سایت دکتر پرسش]]