دائه جویونگ

تاریخ دقیق تولد دائه جویونگ معلوم نیست. او پسر ژنرال دائه جونگ سانگ بود که در یک تلاش برای نجات کشورش در جنگ کشته شد. دائه جویونگ احتمالاً در اواخر سلسلهٔ گوگوریو متولد شده‌است و به مانند پدرش مصمم بود تا گوگوریو را احیا کند. او با سردستهٔ قبیلهٔ مالگال یعنی گول سابیو متحد شد تا پناهندگان گوگوریو و قبایل مالگال را به منطقهٔ شمال شرقی منتقل کنند. سلسلهٔ تانگ سعی کرد تا دائه جویونگ را شکست دهد ولی دائه جویونگ و ارتش وی دشمن را نابود کردند. بعد از سال‌ها استثمار و مهاجرت‌های متناوب، پناهدگان گوگوریو از لحاظ جسمانی خسته بودند ولی آنها به یک گروه قوی تر تبدیل شده بودند و بهترین مهارت‌های مبارزه ای خود را در نبرد بروز دادند. دائه جویونگ ۱۰۰۰ کمین را در منطقه انجام داد و استراتژی وی در برابر حدود دویست هزار سرباز تانگ موفقت آمیز بود. به لطف شجاعت و استراتژی‌های موفقت آمیزش، دائه جویونگ نبرد را برده و بعد از پیمودن مسافتی ۵۰۰۰ کیلومتری سرانجام در سال ۶۹۸ یک دژ در کوهستان دونگ مو ساخته شده و نام سرزمین جدید ته جین گذاشته شد.

سرانجام ارتش تانگ دائه جونگ سانگ را کشت. دائه جویونگ نیز ارتش‌های مردمی گوگوریو و سپاهیان قبیله مالگال را یکپارچه کرد و به کشور تانگ (چین امروزی) یورش برد. پیروزی قدرتمندانه او در نبرد چون مون ریونگ بر تانگ، به او توانایی داد تا بتواند امپراتوری گوگوریو را احیا کند. در سال ۶۹۸ ته جویونگ خود را پادشاه جین خواند و کشور جین یا چین (진국 یا 辰國) را بنیان نهاد. او مرکز حکومت خود را در جنوب کوهستان دانگمیو بنا کرد و قلعه قدرتمند دانگمیو را ساخت. جویونگ تلاش کرد که بر سیاست‌های میان تانگ و شیلا، خیتان، گوک‌ترک‌ها و تعدادی از قبایل مستقل مالگال دخالت کند و دوستی آنها با تانگ را تمام کند، پس از چند سال این رؤیای ته جویونگ به حقیقت پیوست و کشورهای زیر دست تانگ علیه چین شوریدند.

سرانجام در سال ۷۱۲ دائه جویونگ نام امپراتوری خود را بالهایی یا پال هه نهاد. در سال ۷۱۳ دائه جویونگ لقب «شاه شاهان بالهایی» را از امپراتور شوان زونگ اول (امپراتور تانگ) دریافت کرد.

پس از رسیدن به یک دوره از آرامش در امپراتوری، شاه دائه جویونگ روشن ساخت که دوستی با شیلا امکان‌پذیر نیست زیرا ارتش تانگ با کمک شیلا توانست گوگوریو را شکست دهد (گوگوریو خاستگاه کشور بالهایی بود). این عقیده غیر دوستانه را پسر دائه جویونگ یعنی گومی که جانشین او بود ادامه داد.

بعد از حدود ۲۳۰ سال از پیدایش آن، بالهه در تاریخ محو شد. در طول زمان این سلسله توجه کمی را به خود جلب کرده بود ولی مؤسس آن یعنی دائه جویونگ به وسیلهٔ احیای شکوه امپراطوری گوگوریو و دادن امید و شجاعت به پناهندگان گوگوریو اثری محو نشدنی را در تاریخ کره از خود به جای گذاشته‌است. دائه جویونگ یک قهرمان تنها نیست زیرا دستاوردهای وی نقشی حیاتی را در شکل‌دادن کره بازی کرده بود.

سرانجام شاه دائه جویونگ در سال ۷۱۹ از دنیا رفت و پسر او ته مویه (گوم) بر تخت سلطنت نشست و پدرش را دفن کرد و به او لقب پادشاه گو را داد. این لقب به این معناست که دائه جویونگ ادامه دهنده سلطنت گوگوریو است.

دائه جویونگ دارای دو همسر بود. پسران او از همسر اولش دائه مویه (گوم) بودند. پسران او از همسر دومش دائه چویی چین، دائه هو بانگ، دائه نانگ آ بودند.

سرانجام دائه مویه (گوم) از همسر اول ته جویونگ که بزرگ‌ترین پسر او بود به تخت سلطنت نشست.

دائه جویونگ با ایجاد حکومت قدرتمند بالهایی توانست مردم آواره گوگوریو را نجات دهد و کار مهمی را در تاریخ کره انجام دهد اما به دلیل استعمار ژاپن نقش حکومت بالهایی و دائه جویونگ در نظر مردم کم‌اهمیت شد.

▪ویکی‌پدیایی انگلیسی