خیابان مولوی
خیابان مولوی خیابانی در جنوب شهر تهران می‌باشد که در حد فاصل میدان رازی و میدان قیام قرار گرفته‌است. این خیابان در محل ضلع جنوبی بازار بزرگ تهران قرار دارد و از میدان گمرک شروع شده و در میان از میدان اعدام عبور می کند و در میدان قیام پایان می یابد.
این خیابان از خیابان‌های قدیمی شهر تهران است و تاریخچه ساخت آن به دورهٔ ناصرالدین شاه قاجار برمی گردد. مراکز مهمی چون بازار تاریخی مولوی، بازار پارچه فروشها یا پرده فروشها، کلیسای طاطاووس، کوچه باغ ایلچی و محلی با نام کوچه مرغی (که بازار خرید و فروش انواع حیوانات است) می‌توان نام برد.
این خیابان از طریق ایستگاه مترو مهدیه (تقاطع خیابان مولوی و ولیعصر) ، ایستگاه مترو میدان محمدیه (میدان اعدام)، ایستگاه مترو مولوی خط هفت ( تقاطع مولوی و چهارراه سیروس) قابل دسترسی است.
تاریخ خیابان مولوی
تاریخچه ساخت خیابان مولوی به سال ۱۲۸۴ هجری قمری و طرح توسعه شهر تهران در عهد ناصری برمیگردد. ناصرالدین شاه دستور می‌دهد از مرز جنوبی تهران هزار قدم به سمت جنوب بروند و خندق جدید شهر را در این نقطه (که در محل فعلی خیابان شوش تهران قرار می‌گیرد) حفر کنند؛ و خیابان مولوی را هم در شمال خندق جنوبی شهر و در محل برج و باروی شاه طهماسبی احداث کنند. در ابتدا اسم این مکان را خیابان اسماعیل بزاز می‌نامند. خیابان مولوی اسمی بود که در زمان رضا شاه پهلوی بر خیابان گذاشتند. همچنین در زمان رضا شاه میدان محمدیه (اعدام) را در مسیر این خیابان احداث کردند.[1] با این وجود اخیراً در یک حفاری عمرانی در این خیابان اسکلت زنی کشف شد که متعلق به هفت هزار سال پیش است و نشان از قدمت طولانی حیات در منطقه مولوی تهران دارد[2]
منابع
- مصاحبه معمارنت با عبدالله انوار
- ویکی‌پدیا تاریخ تهران