خشته
بریکِت که خشته[1] و خوش‌سوز نیز خوانده می‌شود، معمولاً به مواد سوختنی فشرده‌شده و قالب‌گیری‌شده گفته می‌شود. علاوه بر مواد سوختی، قطعات و براده‌های ریز و درشت فلزی، مواد آلیاژی، خرده قطعات نسوز و برخی مواد دیگر را نیز برای استفاده مجدد به شکل بریکت درمی‌آورند . [2]
بریکت‌های سوختی (Fuel briquettes) شامل بریکت زغال چوب (زغال فشرده)، بریکت انواع زغال سنگ و بریکت مواد گیاهی (بیوماس) است .
نگارخانه
.jpg.webp)
پانویس
- «خشته» [مهندسی مواد و متالورژی] هم‌ارزِ «briquette»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر اول. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ خشته)
- فرهنگ بزرگ مواد، نوشته مهندس پرویز فرهنگ، چاپ اول، ۱۳۷۹، انتشارات سپیده سحر، صفحه ۸۱
منابع
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ خشته موجود است. |
- «ویکی‌پدیای انگلیسی». دریافت‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۱.
- فرهنگ بزرگ مواد. نوشته مهندس پرویز فرهنگ، چاپ اول ، ۱۳۷۹، انتشارات سپیده سحر
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.