حکم قطعی
حکم قطعی در اصطلاح حقوقی عبارت است از حکمی که به هیچ وجه از روش‌های عادی شکایت قابل تجدیدنظر و واخواهی نباشد.[1] به عبارت دیگر حکم وقتی قطعی است که رسیدگی ماهوی بعدی نداشته باشد و قابل اجرا باشد. بر طبق ماده ۵ قانون آئین دادرسی مدنی ایران اصل بر قطعی بودن آراء دادگاه‌ها می‌باشد.
منابع
- شمس، عبدالله؛ آیین دادرسی مدنی، تهران، انتشارات دراک، ۱۳۸۷
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.