حسین‌علی شهریاری

حسینعلی شهریاری (متولد ۱۳۳۰ شهرستان زابل استان سیستان و بلوچستان) نماینده مردم زاهدان از استان سیستان و بلوچستان در دوره هفتم، هشتم، نهم و دهم مجلس شورای اسلامی و نایب رئیس و رئیس پیشین کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی بوده‌است.[1] او جراح و متخصص چشم فلوشیپ ویتره ورتین فارغ‌التحصیل سال ۱۳۶۵ از دانشگاه شهید بهشتی، استاد پایه ۴۱ و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان است.[2]

حسینعلی شهریاری
نمایندهٔ دوره‌های هفتم، هشتم، نهم، دهم و یازدهم مجلس شورای اسلامی
اطلاعات شخصی
زاده۱۳۳۰
زابل، ایران
ملیتایرانی
محل تحصیلجراح و متخصص چشم، فلوشیپ ویتره و رتین

افتخارات[3]

حواشی

استعفا

در پی وقوع حادثه بمب‌گذاری در زاهدان، حسین‌علی شهریاری و عباسعلی نورا دیگر نماینده سیستان و بلوچستان به دلیل عدم توانایی دولت در کنترل و حفظ امنیت این استان از سمت خود استعفا دادند.[4] اما چندی بعد اعلام کردند که با توصیه رهبری استعفایشان را پس گرفته‌اند.[5]

انتقاد از دولت پیرامون بحران آلودگی هوای تهران

در پی بحران آلودگی‌های تهران در پاییز و زمستان ۱۳۸۹ او ضمن اشاره به خطرات آلودگی هوا برای مردم از دولت پیرامون عدم پرداخت تسهیلات دو میلیارد دلاری مترو تهران، انتقاد کرد.[6]

اظهارات پیرامون رهاسازی بیماران

در پی رهاسازی دو بیمار در حاشیه اتوبان خلیج فارس توسط عوامل یک بیمارستان دولتی که انتقادات وسیعی را برانگیخت،[7] او پیش از تأیید این موضوع توسط وزارت بهداشت به انکار این مسئله پرداخت. اظهارات او انتقادات رسانه‌ها را در پی داشت. او که عضو کمیسیون بهداشت مجلس بود به دفاع از وزارت بهداشت پرداخت و گفت :... بعید است واقعیت داشته باشد و بیشتر به نظر می‌رسد یک جوسازی سازی سیاسی علیه وزارت بهداشت در جریان است… وزارت بهداشت حتی اگر می‌خواست این بیماران رها کند می‌توانست آنها را در خانه‌شان رها کند یا به بهزیستی تحویل دهد و در هر صورت دلیلی ندارد که بیماران را در کشتزار و کنار اتوبان رها کنند… گرفتن عکس از ۲ بیمار با لباس بیمارستان هم دلیل قانع کننده‌ای نیست زیرا تهیه چنین عکس‌هایی کار ساده‌ای است و هر کسی می‌تواند این کار را انجام دهد… سایت عصر ایران اظهارات او را «اتفاقی غم انگیزتر از رها کردن بیماران در جاده‌های بیرون شهر» توصیف کرد.[8]

اظهارات جنجالی دربارهٔ فروختن کلیه افراد فقیر برای فرار از فقر

او در مورد فروش کلیه توسط افرادی که در فقر مفرط هستند گفت: چه اشکالی دارد وقتی که فرد در فقر به سر می‌برد و با دریافت ۲۰ الی ۳۰ میلیون زندگی‌اش متحول می‌شود این کار را انجام دهد.[9] وی گفت: عده ای از ممنوع شدن پیوند کلیه از زنده به زنده سود می‌برند و سود آنها نیز در خرید و واردات دستگاه‌های دیالیزوتجهیزات گران‌قیمت مربوطه است.[9]

جستارهای وابسته

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.