حسن اکبر

پدرش صادق خان سردار معتمد وزیر، وکیل و حکمران دوره قاجار و پهلوی بود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت به پایان برد و به اروپا رفت اما نتوانست از هیچ دانشگاهی درجه‏ علمى بگیرد. [1] تا اینکه سرانجام از دانشگاه تهران در رشته حقوق سیاسی فارغ‌التحصیل شد. او به زبان‌های فرانسه و روسی مسلط بود. [2]

حسن اکبر با رسیدن به سى سالگى كه حداقل سن براى نمایندگى مجلس بود، در سال ۱۳۲۰ نامزد نمایندگی از بندر پهلوی شد. نماینده بندر پهلوی در آن تاریخ، قائم‌مقام‌الملک رفیع بود که مغضوب رضا شاه و زندانی و از میدان رقابت انتخاباتی به در شده بود. اکبر به دوره سیزدهم مجلس شورای ملی راه یافت که مدت کوتاهی پس از اشغال ایران و کناره‌گیری رضا شاه از قدرت آغاز شد.

در انتخابات دوره بعد مجلس که از قائم‌مقام‌الملک رفیع اعاده حیثیت شد و او خود را بار دیگر نامزد نمایندگی از بندر پهلوی کرد، حسن اکبر در حوزه انتخابیه فومن نامزد شد و به مجلس رفت. دوره‌های پانزدهم و شانزدهم نیز نماینده رشت شد. در سال ۱۳۳۲ به مجلس سنا رفت و تا پایان عمر که در آستانه انقلاب به بیماری سرطان گذشت، شش دوره سناتور گیلان بود.

حسن اکبر از مالكان درجه‏ اول گیلان بود، ولى پس از اجراى قانون اصلاحات ارضى املاكش تقسیم شد. او مردى شوخ طبع، بذله‌‏گو، محافظه‌‏كار و بى‌‏آزار توصیف شده که كمك به مردم از خصوصیات ذاتى‌اش بود، در خوشگذرانى و سرگرمى افراط مى‏‌كرد؛ به طورى كه جان خود را بر سر افراط در استعمال مواد مخدر گذاشت. از دوستان شبانه محمدرضا شاه و در بازى پوكر، پاى ثابت بود. [1]

اکبر با ویکتوریا مسعود فرزند صارم الدوله پسر ظل السلطان و نوه ناصرالدین شاه ازدواج کرد.