جنبش خلافت
جنبش خلافت به پشتیبانی از خلافت عثمانی در هندوستان پدید آمد و صحنه همبستگی هندوان و مسلمانان شد. این جنبش مخالف سرنگونی امپراتوری عثمانی بود و باور داشت بریتانیا در پی از میان بردن همه کانونهای قدرت اسلامی است. برخی بر این باورند که جنبش خلافت ریشه در اندیشه اتحاد اسلام داشت که در عثمانی تبلیغ میشد.
نخستین حرکت برای تشکیل جنبش خلافت در یازدهمین نشست سالانه جامعه مسلمانان سراسر هند ( ۳۰ دسامبر ۱۹۱۸) در دهلی انجام گرفت. در این نشست، در باره مسائل خلافت عثمانی بحث شد.
رخدادهایی که به نیرومند شدن اندیشه اتحاد اسلام در هندوستان انجامید:
- جنگ یونان و ترکیه (۱۸۹۷)
- برنامه بخشبندی ایران به دو منطقه نفوذ میان روسیه و انگلیس در ۱۹۰۷،
- یورش ایتالیا به لیبی و اشغال این ایالت عثمانی در ۱۹۱۱،
- تحکیم قیمومت فرانسه بر مراکش در ۱۹۱۱،
- افزایش مداخلات نظامی روسیه و انگلیس در ایران در ۱۹۱۱،
- گلوله‌باران آرامگاه علی بن موسی به دست روسها در ۱۹۱۲،
- جنگهای بالکان با عثمانی در ۱۹۱۲-۱۹۱۳ و تجزیه بخشهای اروپایی آن،
- قیام شریف حسین در حجاز در ۱۹۱۶ با پشتیبانی انگلیس علیه عثمانی، که محکومیت مسلمانان هند را در پی داشت.[1][2][3]
منابع
- «گزارش نشست علمی با عنوان «جنبش خلافت در هندوستان (۱۹۱۸-۱۹۲۴م)»». پژوهشکده تاریخ اسلام.
- «جنبش خلافت در هند». مرکز پژوهشهای اسلامی رسانه.
- «بحران خلافت در شبه قاره هند پس از فروپاشی عثمانی». دانشگاه تهران.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.