جلیل توحیدی
جلیل توحیدی، از زبان‌شناسان ایرانی بود. او دوره دکتری زبان‌شناسی را در دانشگاه لندن گذراند. کتاب «پژوهشی در صوت‌شناسی فارسی جدید» که به آهنگ و ویژگیهای وابسته در فارسی می‌پردازد، رساله دکتری اوست که اکنون به عنوان کتاب درسی در دانشگاه‌های ایران تدریس می‌شود. علی‌محمد حق‌شناس کتاب «آواشناسی» خود را به او تقدیم کرده‌است.[1]
پیشینه
جلیل توحیدی در اردیبهشت ماه سال ۱۳۱۹ در اقلید (شمال استان فارس) زاده شد. پس از اتمام تحصیلات ابتدائی و متوسطه و دانشگاهی در شیراز برای ادامه تحصیلات در مرحله فوق لیسانس عازم تهران شد. با توجه به کسب رتبه اول در تمام دوره طبق قانون اعزام دانشجویان رتبه اول به خارج از کشور، جهت ادامه تحصیل به انگلستان عزیمت نمود. پس از اتمام تحصیل و اخذ مدرک دکتری در زبان‌شناسی برای ادامه مطالعات در تعلیم و تربیت مدتی در مراکز علمی و تحقیقاتی آلمان به تدریس و تحقیق اشتغال داشت سپس برای خدمت در دانشگاه تهران به ایران مراجعت نمود.
درگذشت
جلیل توحیدی هنگام بازگشت از آلمان در چهاردهم آذر ۱۳۵۲ به علت حادثه ریزش سقف فرودگاه مهرآباد تهران درگذشت.ابتدا پای او دچار شکستگی شد و در بیمارستان بستری گردید، اما حدود یک هفته بعد به دلیل ایجاد لخته در خون درگذشت.
تالیفات و اشعار
از تالیفات او کتاب آواشناسی در فارسی امروز که در دانشگاه هامبورگ منتشر شده‌است به زبان فارسی ترجمه و در ایران موجود می‌باشد.
نمونه‌ای از شعرهای جلیل توحیدی
ای مه گواه باش که امشب بخوابگاه
در دیده‌ام زهجر رخش جای خواب نیست
از بس بیاد طره او رفت خون ز دل
دیگر بخانه دل من صبر و تاب نیست
مستم ولی محرک من عشق پاک اوست
مستی من ز نشئه جام شراب نیست
بازآ که به زخانهٔ وصل من و تو هیچ
بستان و کوی و جوی و ایاب و ذهاب نیست
منابع
- مقدمه کتاب «پژوهشی در صوت‌شناسی فارسی جدید»، جلیل توحیدی، ترجمه لطف‌الله یارمحمدی و محمدرضا پرهیزگار، تهران: سمت: ۱۳۸۹