جایزه بیست و پنج سال

جایزه بیست و پنج سال (به انگلیسی: Twenty-five Year Award) یک جایزه معماری است که مؤسسه معماران آمریکا (AIA) هر ساله به "بنایی اعطا می‌کند که با گذشت ۲۵ تا ۳۵ سال از ساخت آن، همچنان تعیین کنندهٔ استانداردهای عالی برای اهمیت و طراحی معماری است ".[1] جایزۀ بیست و پنج سال برای اولین بار در سال ۱۹۶۹ داده شد و هر سال از سال ۱۹۷۱ به بعد به جز سال ۲۰۱۸ داده شده‌است. در سال ۲۰۱۹ این جایزه به نگارخانه ملی لندن اثرِ ونچوری، اسکات براون و همکاران داده شد.

جایزه بیست و پنج سال
پرنده سال ۲۰۱۹، نگارخانه ملی لندن شعبه سینزبری.
توصیفممتازی طولانی مدت در معماری آمریکایی
کشورایالات متحده آمریکا
ارائه‌دهندهمؤسسه معماران آمریکا
نخستین تقدیر۱۹۶۹
وبگاهوبگاه رسمی

پروژه‌ای که این جایزه را دریافت می‌کند می‌تواند در هر نقطه‌ای از جهان باشد، امّا باید معماری که دارای مجوز فعالیّت در ایالات متحده آمریکا است آن را طراحی کرده باشد. تنها پنج ساختمان خارج از ایالات متحده این جایزه را دریافت کرده‌اند، شهرهای جده، عربستان سعودی. بارسلون، اسپانیا و پاریس، فرانسه در هر کدام یک ساختمان؛ و دو مورد هم در لندن، انگلستان برنده شده‌اند. شهر نیویورک با پنج جایزه بیشترین جایزه را برده‌است، در حالی که بوستون، شیکاگو، نیوهیون و واشینگتن، دی.سی. هر کدام با کسب دو جایزه در رتبۀ دوم قرار دارند.

ساختمان‌هایی که معمار فنلاندی- آمریکایی ارو سارینن در طرّاحیشان نقش داشته با دریافت شش جایزه هم مرتبه با شرکت معماری اسکیدمور، اوینگز و مریل هستند. ساختمان‌های لوئی کان پنج بار، فرانک لوید رایت چهار بار، لودویگ میس فن در روهه، شرکت پی کب فرید و همکاران هر کدام سه تا از ساختمان‌هایشان این جایزه را گرفته‌اند. از ۴۹ پروژه‌ای که این جایزه را گرفته‌اند تنها سه بنای خانهٔ ایمز، یادبود کهنه‌سربازان ویتنام و نگارخانه ملی لندن، دارای زنان طرّاح بوده‌اند.

شرایط دریافت جایزه

جایزه بیست و پنج ساله به هر نوع پروژه معماری داده می‌شود و ممکن است یا یک ساختمان واحد یا گروهی از سازه‌ها باشد که یک کل بزرگتر را تشکیل می‌دهند.[1] برندگان شامل بناهای تاریخی، مانند یادبود طاق دروازه و یادبود کهنه‌سربازان ویتنام، و گروه‌ساختمان‌هایی، مانند مؤسسه مطالعات زیست‌شناسی سالک و دانشکده صنایع دستی کوه هایستاک. بیشتر ساختمان‌های معرفی شده برای این جایزه ساختمان‌های جدید هستند اما یکی از برندگان، فنل هال، بازسازی قابل توجهی از یک انبار به یک بازار جشنواره‌ای بود.[2] برای اینکه یک پروژه واجد شرایط دریافت جوایز بیست و پنج سال باشد، باید بین ۲۵ تا ۳۵ سال قبل از سال اعطای این جایزه ساخته شده باشد. همچنین باید «یک معمار درای مجوز در ایالات متحده در زمان اتمام پروژه» آن را طرّاحی کرده باشد. این بدان معنی است که نامزد دریافت جایزه می‌تواند در هر نقطه‌ای از جهان باشد، اما باید یک معمار آمریکایی دارای مجوز طرّاح آن باشد. مانند بنیاد خوان میرو در اسپانیا. [1]

برای نامزد شدن پروژه باید «شکل به‌طور قابل ملاحظه‌ای کامل» داشته باشد و همچنین «در شرایط خوبی» باشد. نامزدهای احتمالی از زمان ساخت آنها نباید تغییر قابل ملاحظه‌ای داشته باشند. طبق قوانین تغییر کاربری مجاز است، اما «هدف اصلی» سازه باید همچنان دست نخورده باشد.[1] این تغییرات کاربری شامل سازماندهی مجدد فضای داخلی است. این مورد در مورد برج پرایس در نظر گرفته شده بود، که هنگام ساخت، ترکیبی از دفاتر و آپارتمان‌ها بود، اما هنگام اعطای امتیاز، فقط یک آپارتمان باقیمانده بود.[3] این جایزه هر سال در کنوانسیون ملی AIA داده می‌شود.[4]

روند نامزدی

«هر عضو AIA، گروهی از اعضا، مؤلفه یا انجمن علمی» مجاز به معرفی یک بنا برای جایزه بیست و پنج سال در سال است. ممکن است یک پروژه چندین بار نامزد شود، مادامی که هنوز هم با الزامات واجد شرایط بودن مطابقت داشته باشد. نامزدها در عملکرد، اجرا و خلاقیت آنها مطابق با استانداردهای معماری امروز مورد قضاوت قرار می‌گیرند. پروژه و سایت آن با هم قضاوت می‌شوند و هرگونه تغییر در بستر در نظر گرفته می‌شود.[1]

دریافت کنندگان جایزه

سال ساختمان(ها)
شهر
تصویر معمار(ان)
۱۹۶۹ راکفلر سنتر
نیویورک
راینهارد و هفمایستر؛ کربت، هریسن و مک‌موری
۱۹۷۱ مدرسه کرو آیلند
وینتکا، ایلینوی
پیرکینز، ویلر و ویل؛ الییل و ارو سارینن
۱۹۷۲ روستای بالدوین هیلز
لس آنجلس
رجینالد جانسون؛ ویلسن، مریل و الکساندر; کلرنس اس. استاین
۱۹۷۳ تلییزن وست
پرادایس ولی، آریزونا
فرانک لوید رایت
۱۹۷۴ ساختمان اداری حانسن اند سان
ریسین، ویسکانسین
فرانک لوید رایت
۱۹۷۵ خانهٔ فیلیپ جانسون ("خانه شیشه‌ای")
نیو کینن، کنتیکت
فیلیپ جانسون
۱۹۷۶ آپارتمان‌های ۸۶۰-۸۸۰ خیابان لیکشر شمالی
شیکاگو
لودویگ میس فن در روهه
۱۹۷۷ کلیسای لوترن مسیح
مینیاپولیس
سارینن، سارینن و همکاران؛ هیلز، گیلبرتسن و هیز
۱۹۷۸ خانه ایمز
پسیفیک پلسیدس، لس‌آنجلس
چارلز و ری ایمز
۱۹۷۹ نمایشگاه هنری دانشگاه ییل
نیوهیون، کنتیکت
لوئی کان
۱۹۸۰ خانه لور
نیویورک
اسکیدمور، اوینگز و مریل
۱۹۸۱ خانه فارنزورث
پلانو، ایلینوی
لودویگ میس فن در روهه
۱۹۸۲ ساختمان همسود
پورتلند، اورگن
پیترو بلوسکی
۱۹۸۳ برج پرایس
بارتلزویل، اکلاهما
فرانک لوید رایت
۱۹۸۴ ساختمان سیگرام
نیویورک
لودویگ میس فن در روهه
۱۹۸۵ مرکز فنی جنرال موتورز
وارن، میشیگان
ارو سارینن و همکاران با اسمیت، هینچمن و گریلز
۱۹۸۶ موزه گوگنهایم نیویورک
نیویورک
فرانک لوید رایت
۱۹۸۷ خانه بوینجر
نورمن، اکلاهما
بروس گاف
۱۹۸۸ فرودگاه بین‌المللی دالس واشینگتن
چنتیلی، ویرجینیا
ارو سارینن و همکاران
۱۹۸۹ خانه وانا ونچوری
چستنات هیل، پنسیلوانیا
رابرت ونچوری
۱۹۹۰ طاق دروازه
سنت لوئیس، میزوری
ارو سارینن و همکاران
۱۹۹۱ کاندومینیوم یک
سی رنچ، کالیفرنیا
مور لیندن ترنبل ویتیکر
۱۹۹۲ مؤسسه مطالعات زیست‌شناسی سالک
لا هویا، کالیفرنیا
لوئی کان
۱۹۹۳ مرکز اداری دیر و شرکا
مولین، ایلینوی
ارو سارینن و همکاران
۱۹۹۴ مدرسه صنایع کوسهتان هیستک
دیر آیل، مین
ادوارد لاربی بارنز
۱۹۹۵ ساختمان فرد
نیویورک
کوین روشه، جان دینکلو و همکاران
۱۹۹۶ نمازخانه دانشکده افسری نیروی هوایی ایالات متحده
کلرادو اسپرینگز، کلرادو
اسکیدمور، اوینگز و مریل
۱۹۹۷ کتابخانه آکادمی فیلیپس اکستر
اکسیتر، نیوهمپشایر
لوئی کان
۱۹۹۸ موزه هنر کیمبل
فورت ورث، تگزاس
لوئی کان
۱۹۹۹ مرکز جان هنکاک
شیکاگو
اسکیدمور، اوینگز و مریل
۲۰۰۰ خانه اسمیت
درین، کنتیکت
ریچارد مایر و همکاران
۲۰۰۱ مرکز اداری وایرهاوزر
فدرال وی، واشینگتن
اسکیدمور، اوینگز و مریل، فضلور خان
۲۰۰۲ بنیاد خوان میرو
بارسلون، اسپانیا
سرت جمسون و همکاران
۲۰۰۳ ساختمان اداری تحقیقات طراحی
کمبریج، ماساچوست
معماران بی‌تی‌ای (پیش از این با نام شرکت بنجامین تامسون و همکاران شناخته می‌شد)
۲۰۰۴ ساختمان شرقی نگارخانه ملی هنر
واشینگتن، دی.سی.
آی. ام پی و شرکا، معماران
۲۰۰۵ مرکز هنر بریتانیا در ییل
نیوهیون، کنتیکت
لوئی کان
۲۰۰۶ نمازخانه ترنکرون
ارکا اسپرینگز
ای. فی جونز
۲۰۰۷ یادبود کهنه‌سربازان ویتنام
واشینگتن، دی.سی.
مایا لین، طرّاح؛ معماران کوپر-لکی، معمار ثبت شده
۲۰۰۸ آتنیوم
نیو هارمونی، ایندینا
ریچارد مایر و همکاران
۲۰۰۹ فنل هال
بوستون
بنجامین تامسن و همکاران
۲۰۱۰ پایانهٔ حج در فرودگاه بین‌المللی ملک عبدالعزیز
جده، عربستان سعودی
اسکیدمور، اوینگز و مریل
۲۰۱۱ برج هنکوک
بوستون
آی. ام پی و شرکا
۲۰۱۲ خانه گری
سنتا مونیکا، کالیفرنیا
فرانک گری
۲۰۱۳ مجموعه منیل
هیوستون
کارگاه ساختمان رنزو پیانو
۲۰۱۴ متروی واشینگتن
واشینگتن، دی.سی.
هری ویس
۲۰۱۵ خانه بورس برودگیت
لندن
اسکیدمور، اوینگز و مریل
۲۰۱۶ آکواریوم مونته‌ری
مونته‌ری، کالیفرنیا
ای‌اچ‌دی‌دی
۲۰۱۷ لوور بزرگ – فاز یک
پاریس
پی کب فرید و شرکا
۲۰۱۸ جایزه داده نشد.
۲۰۱۹ شعبه سینزبری نگارخانه ملی لندن

لندن

ونچوری، اسکات برون و همکاران

منابع

  • عمومی

"Twenty Five Year Award Recipients". American Institute of Architects. Retrieved July 3, 2013.

  • خاص
  1. "Twenty-five Year Award". www.aia.org. American Institute of Architects. Retrieved 2019-04-30.
  2. Campbell, Robert. Two urban drawing cards are now in limbo. The Boston Globe. December 21, 2008. Retrieved July 1, 2011.
  3. AIA honors Wright tower. Milwaukee Journal. May 8, 1983. p. 5. Retrieved July 1, 2011
  4. John Hancock Tower in Boston selected to receive AIA Twenty-five Year Award. Archinnovations. January 19, 2011. Retrieved April 9, 2011

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.