جان فیلوپونوس

جان فیلوپونوس ((به یونانی باستان: Ἰωάννης ὁ Φιλόπονος)؛ (به انگلیسی: John Philoponus)؛ (به عربی: یحیی النحوی)؛ ۴۹۰ -۵۷۰ پس از میلاد)، که به نام‌های جانِ گرامردان یا جانِ اسکندریه نیز شناخته می‌شد، یک مسیحی و ارسطوشناس و نویسنده شمار قابل توجهی از رسالات فلسفی و آثار مربوط به خداشناسی می‌باشد.نویسنده‌ای قدرتمند و گاه مجادله‌گرا و یک اندیشمند برجسته که در زمان خود بسیار بحث‌انگیز بود، جان فیلوپونوس از سنت ارسطویی-نوافلاطونی دست کشید و متدولوژی ان را زیر سؤال برد و در نهایت به تجربه‌گرایی در علوم طبیعی رسید.

او پس از مرگش توسط کلیسای ارتدکس در سال ۶۸۰-۸۱ به دلیل تفسیر سه‌یزدان‌گرایانه از تثلیث به هرطقه بودن محکوم گشت.

آثار وی از قرن ۱۵ام به بعد، به زبان لاتین در اروپا به گستردگی به چاپ رسیدند. انتقاد وی از ارسطو در تفسیر رساله «فیزیک» ارسطو، تاثیر زیادی بر جیووانی پیکو دلا میراندولا و گالیلئو گالیله که از فیلیوپونوس در آثارش یادکرده‌است، گذارد.[1]

زندگی

احتمالاً در خانواده‌ای مسیحی متولد شد اما از سال‌های اولیه زندگی‌اش هیچ اطلاعی در دست نیست. فیلوپونوس در مدرسه اسکندریه درس خواند و نشر آثارش را از حدود سال ۵۱۰ آغاز نمود. او شاگرد و گاهی دستیار آموزشی فیلسوف نوافلاطونی، آمونیوس هرمیای بود که در آتن و زیر نظر پروکلس لیکایوس درس خوانده‌بود.[2]

منابع
  1. Branko Mitrović, "Leon Battista Alberti and the Homogeneity of Space", The Journal of the Society of Architectural Historians, vol. 63, No. 4 (2004), pp. 424–439.
  2. Chisholm 1911.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.