تصور

تصور (به عربی: التصور) صورتی ذهنی است که اسناد چیزی به چیز دیگر نباشد.مانند تصور ماه، خورشید و ... .تصور، در منطق صوری در مقابل تصدیق قرار داردکه به معنای روش درست درک و شناسایی قضایا میباشد.

تصور علم به صورت سادهٔ اشیاء است بی آن که دربارهٔ آن‌ها حکمی کرده باشیم. تصور همچون تصدیق مربوط به عالم ذهن است و به دو جزء کلی و جزئی تقسیم می‌شود. منطق در حوزه تصورات به مطالعه تجرید، تعمیم، تخصیص، ترکیب، تقسیم، نقض، تجزیه و در نهایت تعریف می‌پردازد. تقسیم منطق به تصور و تصدیق از ویژگی‌های منطق اسلامی است که ابن‌سینا دانشمند مشائی نخستین بار به کار برد. تصور به دو گونه درمی‌آید [1]: تصور جزئی و تصور کلی

  • تصور جزئی: تصور جزئی تصوری است در خور یک مصداق. نمونۀ تصور جزئی واژه‌های «رستم» یا «ایران» است.[1]
  • تصور کلی: تصور کلی تصوری است در خور مصداق‌های بسیار. نمونۀ تصور کلی «انسان» یا «کشور» است.[1]

جستارهای وابسته

پانویس

  1. دو منطق – اثر امیرحسین آریان‌پور – نشر احیا - 1357
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.