تز، آنتی تز، سنتز

سه تایی تز، آنتی تز، سنتز ((فرانسوی); در اصل: تز ، آنتی تز، سنتز) اغلب برای توصیف ایده فیلسوف آلمانی گئورگ ویلهلم فریدریش هگل به کار می‌رود.[1] هگل هرگز خود از این اصطلاحات استفاده نکرد بلکه اولین بار توسط یوهان فیشته استفاده شد.[2]

رابطه بین سه واژه انتزاعی در این سه‌گانه که به آن روش دیالکتیکی نیز گفته می‌شود، در دانشنامه علوم و ادیان به شرح زیر است:

(1) یک گزاره آغازین معین، تز نام دارد (2) نفی آن گزاره، آنتی تز نام دارد (3) سنتز هنگامی شکل می‌گیرد که وجه جمع مشخصی برای دو ایده متضاد پیشین ارائه می‌شود و ایده جدیدی را شکل می‌دهد که به آن سنتز گفته می‌شود.[3]

منابع
  1. Robert C. Solomon, In the Spirit of Hegel, Oxford UP, p. 23.
  2. "Review of Aenesidemus" ("Rezension des Aenesidemus", Allgemeine Literatur-Zeitung, February 11–12, 1794).
  3. "Hegel's Thesis-Antithesis-Synthesis Model". Encyclopedia of Sciences and Religions. Berlin: Springer. 2013. Retrieved 11 September 2016.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.