ترکمان‌ایلی

تُرکمان‌ایلی، ترکمن‌لی و همچنین با نام ترکمن‌لند،[1] و از نظر تاریخی با نام ترکمانیه،[2] (ترکی: Türkmeneli "سرزمین ترکمانان") شناخته می‌شود، اصطلاحی سیاسی است که برای تعریف گستره وسیعی از سرزمین‌هایی که در آن ترکمانان عراقی از نظر تاریخی دارای جمعیت غالب بوده‌اند، استفاده می‌شود.[3] این اصطلاح شامل وطن ترکمن / ترکمان عراق است که از مرز عراق با ترکیه و سوریه شروع می‌شود و به شکل مورب تا مرز با ایران امتداد دارد.[2]

نقشه ترکمنلی روی یک بنای یادبود در آلتون کوپری.
یک زن ترکمان عراقی پلاکاردی در دست داشت که به زبان ترکی نوشته شده: هیچ قدرتی نمی‌تواند کرکوک را کردیزه کند.

به‌طور خاص، ترکمن‌ها / ترکمانان پایتخت ترکمنلی را شهر مورد مناقشه کرکوک می‌دانند و مرزهای آن نیز شامل تلعفر، موصل (دومین شهر بزرگ عراق)، اربیل (پایتخت اقلیم کردستان)، مندلی و توز خورماتو است.[4][5] طبق گفته‌های لیام اندرسون و گرت استنسفیلد، از ترکمن / ترکمان یاد می‌کند که اصطلاح "Turcomania" - نسخه انگلیسی شده "ترکمنلی" - بر روی نقشه منطقه منتشر شده توسط ویلیام گاتری در سال ۱۷۸۵ وجود دارد، اما اشاره روشنی به ترکمنلی تا پایان قرن بیستم نبوده‌است.[2]

سرزمین ترکمن / ترکمان

ترکمن‌ها / ترکمانان عراقی به‌طور کلی چندین شهر بزرگ و مناطق کوچک مرتبط با این شهرها را بخشی از سرزمین خود می‌دانند.[6] شهرهای بزرگ ادعا شده‌است که به ترتیب شمال به جنوب بخشی از ترکمنلی هستند، شامل: موصل، اربیل، کرکوک، صلاح‌الدین و دیاله، تلعفر، سنجار، آلتون کوپری، کفری، خانقین، قیزیل ریبات، بعقوبه و مندلی.[6] در نتیجه، منطقه ترکمنلی بین مناطق عرب‌نشین در جنوب و مناطق کردنشین در شمال قرار دارد.[6]

چشم‌انداز یک منطقه خودمختار

به گفته خلیل عثمان «مجموعه‌ای از طرح‌های فدرالیستی» وجود داشته‌است که توسط احزاب سیاسی مختلف ترکمن / ترکمان ارائه شده‌است.[5] به عنوان مثال، یک پیشنهاد بحث‌برانگیز برای ایجاد ترکمنلی به عنوان یک منطقه خودمختار ترکمن / ترکمان شامل مناطق شمال‌غربی عراق، از تلعفر در استان نینوا، از طریق استان کرکوک و منطقه توز خورماتو در استان صلاح‌الدین در شمال مرکزی عراق، تا مندلی در استان دیاله در شمال شرقی بغداد.[5]

به عقیده وهرام پطروسیان، جبهه ترکمان عراق (ITF) با ارائه ایده به رسمیت شناختن ترکمنلی می‌تواند زمینه را برای درگیری آتی کردها و ترکمان‌ها فراهم کند.[7]

در سال ۲۰۱۶ واسم باسم گزارش داد که ترکمن‌ها / ترکمان‌ها خواستار استان مستقل خود در منطقه تلعفر هستند.[8] خواسته‌های آنها همزمان با درخواست برای ایجاد سایر استان‌های جدید برای اقلیت‌های مسیحی و ایزدی بود.[8]

در ۱۷ ژوئیه ۲۰۱۷، ترکمانان پیشنهاد کردند که تلعفر و توز خورماتو به یک منطقه خودمختار ترکمان تبدیل شوند و خواستار «وضعیت ویژه» کرکوک در اجلاس بغداد تحت عنوان «آینده ترکمن‌ها در عراق متحد» شدند.[9] همچنین ایشان خواستار «آموزش و تجهیز نیروهای ترکمن حشد الشعبی» بودند.[10]

جستارهای وابسته

منابع
  1. Rich, Paul J. (2008), Iraq and Rupert Hay's Two Years in Kurdistan, Lexington Books, p. x, ISBN 1-4616-3367-2.
  2. Anderson, Liam; Stansfield, Gareth (2009), Crisis in Kirkuk: The Ethnopolitics of Conflict and Compromise, University of Pennsylvania Press, ISBN 0-8122-0604-5, p56.
  3. Strakes, Jason E. (2009), "Current Political Complexities of the Iraqi Turkmen", Iran & the Caucasus, Brill Publishers, 13 (2): 369.
  4. Anderson, Liam; Stansfield, Gareth (2009), Crisis in Kirkuk: The Ethnopolitics of Conflict and Compromise, University of Pennsylvania Press, ISBN 0-8122-0604-5 p 57.
  5. Osman, Khalil (2015), Sectarianism in Iraq: The Making of State and Nation Since 1920, Routledge, p. 243, ISBN 1-317-67487-1.
  6. Oğuzlu, Tarik H. (2004), "Endangered community:The Turkoman identity in Iraq", Journal of Muslim Minority Affairs, Routledge, 24 (2): 313.
  7. Petrosian, Vahram (2003), "The Iraqi Turkomans and Turkey", Iran & the Caucasus, Brill Publishers, 7 (1/2): 305.
  8. Bassem, Wassim (2016-10-14). "Iraq's Turkmens call for independent province". Al-Monitor. Retrieved 2021-03-01.
  9. «Iraqi Turkmen to propose 'special status' for Kirkuk». دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۰۱.
  10. «Iraq meeting tackles Turkmens' future in post-Daesh era». www.aa.com.tr. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۰۱.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.