ترو چینن

ترو چینن (به ژاپنی: 知念 辉夫 یا Chinen Teruo)، زاده ۸ ژوئن ۱۹۴۱، استاد شناخته شده کاراته گوجوریو اوکیناوایی است.[1] او سازمان بین‌المللی جوندوکان را بنیان نهاده و موفق به کسب عنوان شیهان شده‌است.[1][2] او یکی از آخرین کسانی است که هنوز زنده‌اند و از شاگردان مستقیم چوجون میاگی (بنیان‌گذار گوجوریو) بوده‌اند. او اکنون دارای دان ۹ در کاراته است.[3][4]

ترو چینن
چینن در یک فیلم آموزشی، سال ۲۰۰۵ میلادی
زاده۸ ژوئن ۱۹۴۱ ‏(۷۹ سال)
کوبه, استان هیوگو، ژاپن
محل اقامتاسپوکن، واشنگتن، ایالات متحده آمریکا
سبکگوجوریو اوکیناوایی
استاد(ها)چوجون میاگی, ئه‌ایچی میازاتو, موریو هیگااونا
ردهدان ۹ کاراته

زندگی

او در ۸ ژوئن ۱۹۴۱ در شهر کوبه در استان هیوگو ژاپن در خانواده‌ای با اجداد ژاپنی و اوکیناوایی به دنیا آمد.[1][5][6][7] پدر او، سیشو چینن، یکی از اساتید هنرهای رزمی اوکیناوا بود و در نیروی دریایی پادشاهی ژاپن خدمات می‌کرد. او به جنگ‌افزارهای اوکیناوایی بسیاری تسلط داشت.[1][5] مادر او ژاپنی بود.[5] پدربزرگ او، ماتسو چینن، مربی تمام‌وقت شوری‌ته بود.[1][5] عموی او، ماسامی چینن، از دودمان اساتید سبک یامانی ریو کوبودو بود.[6][8]

پدر اوکیناوایی او راه ژاپنی‌ها را برگزید و این شامل نام او نیز می‌شد که برای فرزندانش هم باقی‌ماند.[8] او در مصاحبه‌ای در سال ۱۹۹۷ گفت: "از آنجا که پدرم یک افسر نیروی دریایی ژاپن بود، را ژاپنی‌ها را برگزیده و نام ماسا را از نام خود و فرزندانش برداشت. پس از آن برادرانم و من، نام‌های ژاپنی (آکیرا، هیروکازو و ترو) را بکار بردیم. دیگر نام‌های چینی و دودمان ماسا را بکار نبردیم!"[8]

پدر چینن در سال ۱۹۴۴ مرد؛ همگامی که ناخدای کشتی‌اش غرق کشتی را بر تسلیم آن به نیروهای متفقین ترجیح داد.[6] پس از آن هنگامی که او تنها پنج سال داشت خانواده‌اش (مادر و خواهر و برادرانش) به شهر شوری در اوکیناوا بازگشته و سپس در شهر ناها ماندگار شدند؛ جایی که عموی او در آن یک افسر پلیس بود.[1][5][6] مادرش در یک پایگاه نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا کاری پیدا کرد.[6] خانه ترو تنها سه خانه پایینتر از دوجوی چوجون میاگی (بنیان‌گذار گوجوریو اوکیناوایی) قرار داشت. او با وجود تاریخچه حضور خانواده‌اش در سبک دیگری از کاراته، آموزش‌هایش را در سبک میاگی شروع کرد و ادامه داد.[7]

پیشینه در کاراته

بر مبنای برخی منابع، چینن تمرین کاراته را در سالاهای ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۲، نزد چوجون میاگی، بنیان‌گذار گوجوریو، شروع کرده ولی در منابعی دیگر گفته‌شده که او کاراته را نزد ئه‌ایچی میازاتو در سال ۱۹۵۴ شروع کرده‌است؛[1][5][6][9][10] اما در هر دو حالت او در نوجوانی تحت تعلیم میاگی نیز بوده‌است[1][6][10] اما میازاتو مربی اصلی او بوده‌است.[9][11] پس از ۶ سال تمرین کاراته، او موفق به کسب کمربند مشکی شد.[6]

در ۱۹۵۹ یا ۱۹۵۸، او اوکیناوا را ترک کرد و به دوستش موریو هیگااونا در توکیو ملحق شد که به تازگی دوجویی برای آموزش کاراته در آنجا ایجاد کرده‌بود.[1][8] در آنجا بود که چینن به هیگااونا جنبه‌های تکنیکی گوجوریو اوکیناوایی را آموزش داد.[1] در ۱۹۶۹ او به اآمریکا رفت و در مدرسه کاراته اسپوکن در شهر واشنگتن به عنوان راهنمای تکنیکی مشغول به کار شد.[1][8][10] او قرار بود تنها سه ماه در آنجا بماند اما ماندگار شد و امروزه مرکز فعالیت‌های سازمان کاراته اوست.[5][8][12][13][14][15] در ۱۹۷۲، میازاتو، درجه چینن را به دان ۴ ارتقا داد.[6]

در سالهای ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۹،او به اروپا و آفریقای جنوبی سفرهایی کرد و به آموزش کاراته سرگرم بود.[1][8] او از ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۴ به عنوان مشاور تکنیکی در سازمان فدراسیون بین‌المللی کاراته گوجوریو اوکیناوایی (IOGKF) که بدست موریو هیگااونا اداره می‌شد مشغول به کار بود.[1] او در ۱۹۸۴ سازمان کاراته خودش را بنیان‌گذاری کرد که دیگر به IOGKF وابسته نبود.[1][16] او در سال ۱۹۸۷ به ترجمه کتاب «کاتاهای کلاسیک کاراته اوکیناوایی» کمک کرد.[17] در سال ۱۹۸۷ به آموزش کاتا در ونکوور پرداخت.[18] در حدود سال ۱۹۹۱، میازاتو، چینن را به دان ۷ ارتقا داد.[6]

در ۱۹۹۵ او به خاطر بیماری دیابت تشخیص داده‌نشده‌ای بیمار شد[8] ولی به آموزش کاراته در اروپا و آفریقا جنوبی و ریاست سازمان کاراته بینالمللی جوندوکان کماکان ادامه داد[10][19] او هم‌اکنون دارای درجه دان ۹ است.[3][4] او در ۱۹۹۷ درباره آینده کاراته در آمریکا گفت:«امیدوارم نسل آینده تنها به فکر رشد تکنیکی نباشند بلکه به دراختیار گذاشتن آموخته‌های خود به دیگران نیز بپردازند. مردم باید به سنت‌ها وفادار بوده و آنها را از دست ندهند. در گذشته‌ها در چین و اوکیناوا، آموزش‌ها در پشت درهای بسته انجام می‌شد. اما امروزه به خاطر رسانه‌ّا، کاراته دیگر یک راز نیست. امروزه به اشتراگذاری بیشتری وجود دارد.»[8]

پانویس
  1. Pereira, L. (c. 2007): Teruo Chinen Shihan: Jundokan Goju Ryu Retrieved on April 6, 2010; link has expired, as at July 21, 2011.
  2. Kane, L. A., & Wilder, K. (2005): The Way of Kata: A comprehensive guide to deciphering martial applications (p. 247). Boston, MA: YMAA Publication Center. (ISBN 978-1-59439-058-6)
  3. World Union of Karate-Do Federations Bulletin بایگانی‌شده در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine (2009). Retrieved on April 6, 2010.
  4. Jundokan International Florida USA Dojo (c. 2010). Retrieved on April 8, 2011.
  5. Hefner, K. (1998): "The Old School: From training to philosophy, Teruo Chinen stresses the old ways of Goju-Ryu Karate." Black Belt, 36(1):32–35, 38.
  6. Hunt, R. (2007): Teruo Chinen: An ancient man in a modern world بایگانی‌شده در ۳۰ آوریل ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine (December 23, 2007). Retrieved on April 6, 2010.
  7. Seido Ryu Karate: Chinen Sensei بایگانی‌شده در ۳ نوامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine (c. 2009). Retrieved on April 6, 2010.
  8. Tran, D. (1997): Bridging past and future: An interview with Teruo Chinen بایگانی‌شده در ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine (May 31, 1997). Retrieved on April 6, 2010.
  9. Nardi, T. J. (1985): "Learning Goyu-ryu Karate from the Source—Chojun Miyagi." Black Belt, 23(6):28–32, 126–129.
  10. USA Dojo: Teruo Chinen, Sensei بایگانی‌شده در ۲۹ آوریل ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine (2010). Retrieved on April 6, 2010.
  11. Kogan, D., & Kim, S.-J. (1996): Tuttle dictionary of the martial arts of Korea, China & Japan (p. 193). Rutland, VT: Tuttle. (ISBN 978-0-8048-2016-5)
  12. Cogan, M. (2003): A Goju Ryu Guidebook: The Kogen Kan Manual for Karate (p. 34). Victoria, Canada: Trafford. (ISBN 978-1-55395-846-8)
  13. Anonymous (1983): Karate: Hard yet gentle The Spokesman-Review (October 25, 1983, p. 17). Retrieved on April 6, 2010.
  14. Jundokan Internacional de Portugal بایگانی‌شده در ۴ نوامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine (c. 2009). Retrieved on April 6, 2010.
  15. David, M. (c. 2009): History and lineage: Goju-ryu Karate بایگانی‌شده در ۱۷ اکتبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine Retrieved on April 6, 2010.
  16. Kobukan Karate Club: Our Instructors (c. 2009). Retrieved on April 6, 2010.
  17. McCarthy, P. (1987): Classical Kata of Okinawan Karate. Burbank, CA: Ohara. (ISBN 978-0-89750-113-2)
  18. Anonymous (1987): "Chinen conducts kata workshop." Black Belt, 25(4):116.
  19. Bishop, M. (1999): Okinawan Karate: Teachers, styles and secret techniques (2nd ed., p. 33). Boston, MA: Tuttle. (ISBN 978-0-8048-3205-2)

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.