بزی

طایفه بَزّی یکی از طوایف سیستانی استان سیستان و بلوچستان و همچنین ساکن در سیستان افغانستان منطقه نیمروز میباشد جمعیت زیادی از این طایفه پس از تجزیه سیستان بین ایران و افغانستان و رسمیت بخشی به این مرزبندی در عهد پهلوی به ترکمن‌صحرا(استان گلستان امروزی) کوچ کرده اند. در حال حاضر این طایفه از طوایف پرجمعیت سیستانی استان سیستان و بلوچستان به شمار میرود. نام این طایفه در کتاب جغرافیای نیمروز آمده و همچنین سر پرسی سایکس در کتاب ده هزار مایل در پارس(ده هزار مایل در ایران) خود در سال 1892 در مورد این طایفه مینویسد:

پشته­ ای معروف به تپه طلایی در مجاورت رودآشوکان مجرای قدیمی هیرمند که از میان گز و گون می­گذشته است قرار دارد و مشرف به بیابان خشک بی­ آب وعلفی است طایفه­ بزی که اصالتا فارس هستند در همین بیابان که تا چخانسور امتداد دارد زندگی می­کنند و آب مشروب آن­ها از چاه­هایی است که در اطراف حفر می­کنند ( سایکس ، سفرنامه ، 390 )[1]

رود آشوکان: نام اصلی این رود اَشکین می باشد و سایکس اشتباها نام آن را آشوکان ثبت کرده است.[2]

شخص نامدار این طایفه در قرن بیستم سردار محمد شریف خان بزی بوده که یکی از سه مالک سیستان بعد از شهریور 1320 بوده.