باستان‌شناسی محیطی
باستان‌شناسی محیطی (environmental archaeology) شاخه‌ای از باستان‌شناسی است که برای بازیابی و بازسازی شرایط محیطی محوطه‌های باستانی و درک اثرات متقابل محیط زیست و فرهنگ بر یکدیگر به مطالعهٔ بقایای گیاهی و جانوری در بافت باستان‌شناختی می‌پردازد.[1]
مطالعهٔ گذشتهٔ اقتصادی، سیاسی و رفتار مناسکی انسان از طریق گردآوری و تحلیل بقایای محیطی (برای نمونه استخوان‌های حیوانات، خاک‌ها، بقایای گیاهی)، باستان‌شناسی محیطی را تشکیل می‌دهد.[2]
سه حوزهٔ مهم در پژوهش‌های رایج در باستان‌شناسی محیطی عبارتند از: گیاه باستان شناسی، جانور باستان شناسی، زمین باستان شناسی
منابع
- واژه‌های مصوّب فرهنگستان تا پایان سال ۱۳۸۹ (مجموع هشت دفتر فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان)
- قاسمی، سمیرا: باستان‌شناسی محیطی بایگانی‌شده در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine. بازدید: دسامبر ۲۰۱۳.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.