بازیگری

بازیگری هنری است که در آن بازیگر با استفاده از تکنیک‌ها و حالات حسی خاص، به بازآفرینی یک شخصیت پرداخته می‌شود. این شخصیت توسط نویسندهٔ فیلمنامه نگاشته می‌شود و بازآفرینی مذکور توسط بازیگر و پس از تحلیل کامل فیلمنامه صورت می‌پذیرد. از استادان به نام بازیگری می‌توان از کنستانتین استانیسلاوسکی، لی استراسبرگ، استلا آدلر و سنفورد مایزنر نام برد.

تونی بار در تعریف بازیگری می‌گوید:

بازیگری پاسخی خلاقه و آکنده از پویایی به محرک‌ها، در شرایط یک زندگی فرضی است که به شیوهٔ زندگی شخصیت و محیط او، زمان و مکانی که در آن زندگی می‌کند به گونه‌ای که افکار و عواطف مورد نظر را به تماشاگر منتقل کند، وفادار است.[1]

سبک‌های بازیگری

متد (به انگلیسی Method)

ویوپویت (به انگلیسی Viewpoints)

سبک ویوپویت

اساس و محور این سبک از بازیگری اکسپرسیونیسم است.[2]

سبک متد

اساس این سبک از بازیگری رئالیسم است.

بازیگری متد که برخی آن را به بازیگری شیوه دار یا شیوه گرا و بازیگری اسلوب دار ترجمه کرده‌اند روشی از بازیگری است که در اکتورزاستودیو بزرگترین مؤسسه آموزش بازیگری جهان تدریس می‌شود. بازیگرانی چون مارلون براندو، ال پوچینو، داستین هافمن، رابرت دنیرو، مریل استریپ، فی داناوی، وارن بیتی، پل نیومن و بسیاری دیگر از بازیگران مشهور جهان در اکتورزاستدیو آموزش دیده‌اند.[3]

بازیگری متد - سه بسته آموزشی

سالها قبل از تشکیل اکتورزاستودیو، سنفرد می نر یکی دیگر از پیشگامان تئاتر مدرن آمریکا که با روش استانیسلاوسکی آشنا بود، به یک مؤسسه آموزش تئاتر در نیویورک که نی بر هود پلی هوس نام داشت، پیوست و ضمن تدریس روش استانیسلاوسکی، به تدریج با افزودن تجربیات و نظرات خود به آن، نگرش دیگری از بازیگر متد را ارائه داد که در میان بازیگران سرشناس طرفداران بسیاری پیدا کرد، نی بر هود پلی هوس قبلاً به عنوان تئاتر «خارج برادوی» که مکانی برای اجرای تئاترهای تجربی و غیر واقع گرا بود شهرت بسیار داشت ولی از سال ۱۹۲۸، پس از متوقف کردن کارهای اجرایی، منحصراب ه صورت مؤسسه آموزش تئاتر درآمد، سنفرد می نر در سال ۱۹۳۵ به عنوان استاد بازیگری شروع به همکاری با این مؤسسه کرد که این همکاری پنجاه و پنج سال ادامه یافت و در نتیجه نام این مؤسسه با نام وی گرده خورد. در میان فارغ التحصیلان این مؤسسه آموزشی نام افرادی چون تونی راندل، گریگوری پک، استیو مک کویین، سیدنی پولاک، دیود ممت، رابرت دووال، جوآن وودوارد، الی والاش و … به چشم می‌خورد.

از سویی دیگر استلا آدلر در سال ۱۹۴۹ دو سال پس از تشکیل اکتورز استودیو در پی اختلاف با لی استراسبرگ، از این تشکیلات جدا شد و مؤسسه ای را با نام اکتینگ استودیو پایه‌ریزی کرد و با برداشت‌هایی که خود از سیستم استانیسلاوسکی داشت به آموزش بازیگران پرداخت، وی نیز با افزودن تجربیات شخصی و نظرات خود، در واقع نگرش دیگری از بازیگری متد را ارائه داد (گرچه خود از به کار بردن کلمه متد اکراه داشت). این مؤسسه آموزشی که بعدها به «استلا آدلر کنسرواتوری آف اکتینگ» تغییر نام داد، پس از درگذشت وی همچنان فعال است.[4]

به این ترتیب ان سه استاد بازیگری هر یک در تشکیلاتی جداگانه در نیویورک، تجربیات فردی و نظرات شخصی خود را به آنچه از استانیسلاوسکی آموخته بودند، اضافه کردند و آنجه مجموعاً طی نیم قرن ارائه دادند با نام بازیگری متد شهرت یافت.[5] بنابراین بازیگری متد در هر یک از این سه مؤسسه به‌طور کاملاً یکسان تدریس نمی‌شود و در پاره ای جزییات با هم اختلاف دارند. یکی از علل بروز چنین اختلافی آن است که گرچه همه آنان مبنای تفکر و شناخت تئاتری خود را از استانیسلاوسکی گرفته‌اند، ولی ضرورتاً در مورد ارتباط کامل آن سیستم با مکتب واقع گرایی یکسان فکر نمی‌کنند.[6]

جستارهای وابسته

منابع
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به بازیگری در ویکی‌گفتاورد موجود است.
  1. Acting for the camera - P :15-18.
  2. ویوپویت، راهنمای عملی روش ویوپوینت و کمپوزیشن - آن بوگارت، تینا لاندو، ترجمه سیمین غلامی.
  3. بازیگری متد - شیوه اکتورزاستودیو در پرورش بازیگر، با بخش‌های دربارهٔ تفاوت بازیگری در سینما و تئاتر. احمد دامود.
  4. بازیگری متد - شیوه اکتورزاستودیو در پرورش بازیگر، با بخش‌های دربارهٔ تفاوت بازیگری در سینما و تئاتر. احمد دامود.
  5. بازیگری متد - شیوه اکتورزاستودیو در پرورش بازیگر، با بخش‌های دربارهٔ تفاوت بازیگری در سینما و تئاتر. احمد دامود.
  6. Method Acting Reconsidered , P. 261.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.