بازر

بازِر یا بیپِر یا وِزوِزه یک قطعه سیگنال‌دهی صوتی[1] است که امکان دارد مکانیکی، الکترومکانیکی یا پیزوالکتریک (به‌طور خلاصه پیزو) باشد. استفاده‌های معمول از بازرها و بیپرها شامل دستگاه‌های هشدار، زمان‌سنج و تأیید ورودی کاربر مانند کلیک ماوس یا ضربه‌کلید است.

پیشینه

الکترومکانیکی

بازِر الکتریکی در سال ۱۸۳۱ توسط جوزف هنری اختراع شد. آنها عمدتاً در زنگِ در خانه‌های ابتدایی مورد استفاده قرار می‌گرفتند تا اینکه در اوایل دهه ۱۹۳۰ به نفع سازهای زنگی، که آهنگ نرم‌تری داشتند، از رده خارج شدند.[2]

پیزوالکتریک

بازرهای پیزوالکتریک یا بازرهای پیزو، که بعضاً خوانده می‌شوند، توسط تولیدکنندگان ژاپنی اختراع شده و در طی سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ در انواع مختلفی از محصولات جای گرفت. این پیشرفت عمدتاً به دلیل تلاش‌های مشترک شرکت‌های تولیدی ژاپنی حاصل شد. در سال ۱۹۵۱، آنها کمیته تحقیقات کاربرد باریم تیتانات را تأسیس کردند که به شرکت‌ها امکان «همکاری رقابتی» را می‌داد و چندین نوآوری و اختراع پیزوالکتریک را ایجاد می‌کرد.[3]

انواع

الکترومکانیکی

دستگاه‌های اولیه بر اساس یک سیستم الکترومکانیکی یکسان با زنگ الکتریکی بدون فلز گانگ ساخته شده بودند.

مکانیکی

یک بازر دستی نمونه‌ای از یک بازر کاملاً مکانیکی است و به راه‌انداز نیاز دارند. نمونه‌های دیگر آنها زنگ در است.

پیزوالکتریک
بازر پولکی پیزوالکتریک

کاربردهای نوین

جستارهای وابسته

منابع
  1. "buzzer - definition of buzzer by The Free Dictionary". Retrieved 22 May 2015.
  2. "The History of the Doorbell by 1800doorbell.com". www.1800doorbell.com. Retrieved 2015-07-12.
  3. "Piezo Systems: History of Piezoelectricity". www.piezo.com. Archived from the original on 2013-10-11. Retrieved 2015-07-12.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.