بازدارنده سیستم رنین-آنژیوتانسین
بازدارنده‌های سیستم رنین-آنژیوتانسین (به انگلیسی: Renin-angiotensin system inhibitor) که با نام «RAS blocker» هم شناخته می‌شوند به گروهی از داروها گفته می‌شود که زنجیرهٔ عملکرد سیستم رنین-آنژیوتانسین را در برخی نقاط آن قطع می‌کند. به بیان دیگر، این داروها جلوی عملکرد سیستم رنین-آنژیوتانسین را به‌طور مستقیم و غیر مستقیم می‌گیرند.[1] سه نوع از این داروها در دسترس است:[1]
- بازدارنده‌های رنین
- بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACEIs)
- مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین ۲ نوع ۱ (AT1) (ARBs)
این داروها همگی در نهایت باعث می‌شوند که «آنژیوتانسین ۲» ساخته نشود یا اینکه در بافتِ هدف، عمل خود را انجام ندهد.[1]
«آنژیوتانسین ۲» از فعال‌شدگی «گیرنده‌های جنب‌گلومرولی AT1» در کلیه جلوگیری می‌کنند و بدین ترتیب قادر نیست که تشخیص دهد چه زمانی باید آنزیم رنین را ترشح کند.[1] هرچه گیرنده‌های بیشتری خاموش بمانند، رنین بیشتری از کلیه ترشح می‌شود.[1]
منابع
- Mirabito Colafella, Katrina M.; Uijl, Estrellita; Jan Danser, A.H. (2019). "Interference With the Renin–Angiotensin System (RAS): Classical Inhibitors and Novel Approaches". Encyclopedia of Endocrine Diseases. Elsevier. pp. 523–530. doi:10.1016/b978-0-12-801238-3.65341-2. ISBN 978-0-12-812200-6.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Renin-angiotensin system inhibitor». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.