باتون
باتون (به فرانسوی: Bâton) (به انگلیسی: Baton) که به اشتباه باتوم[1] یا باطوم گفته می‌شود، یک میله کوتاه از جنس چوب یا لاستیک است که نیروهای پلیس و پاسبانان بر کمر می‌آویزند و برای سرکوب کردن شورش و جنجال از آن استفاده می‌کنند.[2]
کاربرد
باتون، میله‌ای است با طول کمتر از بازو، که معمولاً از چوب، پلاستیک یا فلز ساخته می‌شود، و توسط ضابطان قضایی، زندانبانان، مأموران امنیتی، و (کمتر) توسط پرسنل نظامی برای دفاع شخصی غیرکشنده، و نیز برای کنترل و متفرق کردن ستیزه‌جویان و افراد نامنطبق به کار می‌رود.
از باتون می‌توان به منظور ضربه‌زدن، سیخ‌زدن، انسداد، و کمک در بازو-قفل (armlock) استفاده کرد. باتوم‌ها به دلیل امکان پنهان‌سازی آسان، در گستره‌ای کمتر توسط افراد غیررسمی و معمولی نیز استفاده می‌شوند، که البته در بسیاری از حوزه‌های قضایی (کشورها) ممنوع است. همچنین معمولاً برای نجات مردمی که مثلاً در خودرو یا خانهٔ آتش گرفته گرفتار شده‌اند، به منظور شکستن پنجره‌ها و درها، به کار می‌رود.
ناحیه ضربه
در آموزش‌های مدرن، پلیس‌ها اجازه ندارند به بخش‌هایی مانند جمجمه، جناغ سینه، ستون فقرات و کشاله ران ضربه بزنند مگر اینکه اجتناب ناپذیر و در دفاع از جان باشد. نواحی هدف اصلی، خوشه‌های عصبی بزرگ مانند عصب نازک‌نی مشترک در نیمه ران، گروه عضلانی با قابلیت هدف‌گیری آسان مانند ماهیچه چهارسر ران یا ماهیچه دوسر بازو هستند. غیر از شرایط خطر جانی نباید ضربه با تمام نیرو با سر پهن آن زده شود و باید از پهلو به جلو با حرکت شلاقی و تنها نوک باتون به نشانه ضربه بزند.
پانویس
- «باتوم» [علوم نظامی] هم‌ارزِ «baton, cudgel, club» مترادفِ: «راست‌باتوم» هم‌ارزِ واژهٔ بیگانه‌ای دیگر (straight baton, nightstick, billyclub)؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر سیزدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی (ذیل سرواژهٔ باتوم)
- فرهنگ فارسی معین، سرواژهٔ «باتون».
منابع
- معین، محمد، فرهنگ فارسی معین.
- ویکی‌پدیای انگلیسی