اومامی

در برخی محافل، در کنار چهار مزه اصلی، یعنی مزه‌های شیرین، ترش، شور و تلخ یک مزه اصلی دیگر هم تعریف شده و در نظر گرفته می‌شود به نام اومامی (به انگلیسی: Umami). مزه اومامی را در زیتون، انچوی و قارچ خوراکی به صورت طبیعی می توان مزه کرد.

گوجه فرنگی‌های رسیده را دارای مزه اومامی می‌دانند.

اومامی واژه‌ای ژاپنی است (うま味) که می‌توان آن را به «طعم خوش» ترجمه کرد. مردم طعم اومامی را از طریق گیرنده‌های گلوتامات می‌چشند. اومامی معمولاً به شکل نمک در افزودنی‌های غذایی و با نام مونوسدیم گلوتامات (MSG) یافت می‌شود. به همین دلیل، در نظر دانشمندان اومامی مزه‌ای متمایز از شوری است.

اومامی در سال ۱۹۰۸ توسط یک شیمیدان ژاپنی به نام کیکونائه آکدا کشف شد. تعریف مزه اومامی دشوار است، ولی چیزی شبیه به مزه گوشت یا عصاره کشک‌مانند سوپ گوشت است. در ۱۹۰۹ اومامی در شکل پودری به نام آجی‌نوموتو Ajinomoto تولید، عرضه و فراگیر شد. از ۱۹۳۰ کارخانه‌های غذاسازی در آمریکا آغاز به استفاده از MSG کردند و در سال ۱۹۶۵ میزان تولید آن به ۵۸ میلیون پوند در سال رسید.

منابع
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.