اولتیماتوم لهستان به لیتوانی

اولتیماتوم لهستان به لیتوانی در ۱۷ مارس ۱۹۳۸ در حالی صادر شد که دولت لیتوانی در اعتراض به تصرف منطقهٔ ویلنیوس از سوی لهستان هر گونه روابط دیپلماتیک با این کشور را رد کرده‌بود. با افزایش تنش‌های پیش از جنگ جهانی دوم در اروپا، لهستان نیاز داشت تا مرزهای شمالی خود را امن کند. پس از اینکه جامعهٔ جهانی آنشلوس (پیوستن اتریش به آلمان نازی) را پذیرفت، لهستان تصمیم گرفت به لیتوانی اولتیماتومی بدهد که باید ظرف ۴۷ ساهت با ورشو روابط دیپلماتیک برقرار کند. این کار عملاً به این معنا بود که لیتوانی از ادعایش بر منطقهٔ ویلنیوس چشم‌پوشی خواهد کرد.[1]

نقشهٔ مناقشات ارضی لیتوانی در ۱۹۳۹، منطقهٔ ویلینوس به رنگ نارنجی و قهوه‌ای

لیتوانی به منظور حفظ صلح اولتیماتوم لهستان را در ۱۹ مارس پذیرفت. بااین‌که در پی این اولتیماتوم روابط دیپلماتیک بین دو کشور برقرار شد، لیتوانی الحاق ویلنیوس به لهستان را به شکل دوژور (رسمی) نپذیرفت. دولت لهستان اولتیماتومی مشابه را همزمان با توافقنامه مونیخ علیه دولت چکسلواکی در ۱۹۳۸ صادر کرد. در هر دو مورد، لهستان از بحران‌های بین‌المللی برای حل مناقشات مرزی درازمدتش استفاده برد.[2]

منابع
  1. Skirius, Juozas (2002). "Lietuvos–Lenkijos santykiai 1938–1939 metais". Gimtoji istorija. Nuo 7 iki 12 klasės (به لیتوانیایی). Vilnius: Elektroninės leidybos namai. ISBN 9986-9216-9-4. Archived from the original on February 26, 2008. Retrieved March 2, 2008.
  2. Davies, Norman (2005). God's Playground: A History of Poland. Columbia University Press. p. 319. ISBN 978-0-231-12819-3. Retrieved June 16, 2010.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.