ان‌جی‌سی ۴۰

ان‌جی‌سی ۴۰ (به انگلیسی: NGC 40) (که با نام سحابی بو-تای و کالدول ۲ هم شناخته می‌شود). یک سحابی سیاره‌نمااست که در ۲۵ نوامبر ۱۷۸۸ توسط ویلیام هرشل کشف شد و از گاز داغ در اطراف یک ستاره در حال مرگ تشکیل شده است. ستاره لایه بیرونی‌اش را پس زده که در پشت یک ستارهٔ کوچکتر و داغ که درجه حرارت سطح آن حدود ۵۰۰۰۰ درجه سلسیوس می‌باشد باقی مانده است.[3] تابش از ستاره موجب می‌گردد که دمای سطح بیرونی به حدود ۱۰۰۰۰ درجه سانتیگراد گرم شده[3] و عرض آن به حدود یک سال نوری برسد.[3] براساس فرضیه دانشمندان تا ۳۰۰۰ سال بعد ان‌جی‌سی ۴۰ از بین رفته و ستاره کوتوله سفیدی تقریباً هم اندازه زمین برجا خواهد ماند.[3]

ان‌جی‌سی ۴۰
Observation data
(مبدأ (ستاره‌شناسی) J۲۰۰۰)
بعد (ستاره‌شناسی)۰۰h ۱۳m ۰۱٫۰۱۵s[1]
میل (ستاره‌شناسی) ۱۹٫۰۸۵″ ۳۱′ +۷۲°[1]
Distance~۳٬۵۰۰ سال نوری (~۱٫۰ kpc)[2]
قدر ظاهری (V)۱۰٫۷,[1] ۱۱٫۶[2]
Apparent dimensions (V)۳۸ x ۳۵آرک ثانیه[2]
صورت فلکیقیفاووس
مشخصات فیزیکی
Other designationsسحابی بو-تای، کالدول ۲

نگارخانه

منابع

  1. نتایج ان‌جی‌سی ۴ http://simbad.u-strasbg.fr/Simbad. Retrieved ۲۰۰۶–۱۲–۲۲. Check date values in: |accessdate= (help); Missing or empty |title= (help)
  2. O'Meara, Stephen James (2002). Deep Sky Companions: The Caldwell Objects. Sky Publishing Corporation. pp. ۲۲–۲۳. ISBN 0-933346-97-2.
  3. "Chandra X-Ray Observatory". Retrieved 2007-06-05.

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.