انیو د گیروگی
انیو د-جُرجی (ایتالیایی: Ennio de Giorgi; ۸ فوریهٔ ۱۹۲۸ – ۲۵ اکتبر ۱۹۹۶ ) یک آنالیزدان ایتالیایی بود. وِی در حوزهٔ حسابِ تغییرات، مشخّصاً نظریّهٔ رویه‌های کمینه (مینیمال) و قضایای وجود و انتظامِ این رویه‌ها، صاحبِ آثارِ بنیادی‌یی ست. در زمینهٔ معادلاتِ خطّی بیضوی، وِی، هم‌زمان با و مستقل از جان نَش موفّق به اثباتِ انتظامِ هُلدریِ جواب‌های ضعیفِ معادلاتِ بیضویِ درجهٔ ۲ شد، نتیجه‌ای که امروزه به قضیّهٔ دی‌جُرجی-نَش-مُزِر معروف است.
| انیو د جُرجی | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۸ فوریهٔ ۱۹۲۸ |
| درگذشت | ۲۵ اکتبر ۱۹۹۶ (۶۸ سال) |
| ملیت | ایتالیا |
| محل تحصیل | دانشگاه ساپینزا رم |
| شناخته‌شده برای | نظریّهٔ مجموعه‌های کاچُپُلی، حلّ مسئله نوزدهمِ هیلبرت، قضایایِ وجود و انتظامْ در نظریّهٔ رویه‌های کمینه |
| جایزه(ها) | جایزه کاچُپُلی (۱۹۶۰) جایزه ولف (۱۹۹۰) |
| پیشینه علمی | |
| رشته(های) فعالیت | حسابان تغییرات، معادله دیفرانسیل با مشتقات پاره‌ایs |
| محل کار | دانشگاه ِ پیزا |
| استاد راهنما | مائورو پیکُنه |
وی همچنین برنده جوایزی همچون جایزهٔ کاچُپُلی و جایزه ولف شده‌است.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ennio de Giorgi». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ اوت ۲۰۱۴.
- «Ennio de Giorgi». دریافت‌شده در ۱ اوت ۲۰۱۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.