انتخابات سراسری ایتالیا (۲۰۱۸)
انتخابات سراسری ایتالیا در ۴ مارس ۲۰۱۸ در پیِ انحلال پارلمان در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۷ توسط رئیس‌جمهور سرجیو ماتارلا برگزار شد.[1]
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| راست: نتایج مربوط به مجلس نمایندگان، چپ: نتایج مربوط به سنا آبی: ائتلاف راست میانه زرد: جنبش پنج‌ستاره سرخ: ائتلاف‌های چپ میانه آبی کم‌رنگ: ائتلاف محلی آئوستا ولی خاکستری: ائتلاف محلی تیرول جنوبی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
رأی‌دهندگان باید تکلیف ۶۳۰ کرسی مجلس نمایندگان و ۳۱۵ کرسی انتخابی سنا را تعیین می‌کردند. این هجدهمین باری بود که مردم پس از تشکیل جمهوری ایتالیا در سال ۱۹۴۸ برای انتخابات قوه مقننه پای صندوق می‌رفتند.
همزمان با این انتخابات دو انتخابات محلی نیز در لومبارد و لاتزیو نیز برگزار شد.
ائتلاف راست میانه که حزب ماتئو سالوینی به نام لگا نورد به عنوان پیشانی آن شناخته می‌شد، توانست بیشترین کرسی‌ها را در مجلس نمایندگان و سنا ببرد. این در حالی بود که جنبش ضدساختار پنج‌ستاره به رهبری لوئیجی دیماریو توانست بیشترین آرا را نصیب خود کند. ائتلاف چپ میانه به رهبری نخست‌وزیر ماتئو رنتسی، سوم شد.[2][3] با این وضع هیچ یک از گروه‌ها یا احزاب سیاسی نتوانستند اکثریت مطلق را به دست آورند، لذا این انتخابات منجر به تشکیل پارلمان معلق شد.
پیش‌زمینه
در انتخابات سراسری ۲۰۱۳ هیچ‌یک از ائتلاف‌های اصلی (راست میانه به رهبری سیلویو برلوسکونی، چپ میانه به رهبری پیر لوئیجی برسانی و جنبش پنج ستاره به رهبری بپه گریلو) نتوانستند اکثریت مطلق را در پارلمان به دست آورند. در آن زمان برسانی دبیر وقت حزب دموکراتیک نتوانست دولت تشکیل دهد و جورجو ناپولیتانو بار دیگر به عنوان رئیس‌جمهور ابقا شد. انریکو لتا، معاون برسانی از سوی وی موظف به تشکیل دولت ائتلاف عظیم شد. کابینه لتا مشتمل بر اعضای حزب دموکراتیک، حزب مردم آزادی برلوسکونی، گزینه مدنی، اتحاد مرکز و دیگران بود.[4]
برلوسکونی در ۱۶ نوامبر ۲۰۱۳ حزب جدیدی با عنوان فورزا ایتالیا راه‌اندازی کرد[5] که نام آن برگرفته از حزب پیشین فورزا ایتالیا بود که میان سال‌های ۲۰۰۹–۱۹۹۴ فعالیت می‌کرد. برلوسکونی همچنین اعلام کرد با دولت لتا مخالف است و باعث شد تا شکاف بزرگی در ائتلاف به وجود آید و در نتیجه آنجلینو آلفانو، وزیر کشور تصمیم گرفت از وی جدا شده و حزب جدیدی تحت عنوان راست میانهٔ نو ایجاد کرده و در دولت باقی بماند.[6]
با انتخاب ماتئو رنتسی به دبیر کلی حزب دموکراتیک در دسامبر ۲۰۱۳ تنش‌های زیادی در این حزب ایجاد شد که در نهایت منجر به استعفای لتا از نخست‌وزیری در فوریه ۲۰۱۴ شد.[7] رنتسی متعاقباً دست به تشکیل دولت جدیدی تحت همان ائتلاف (البته با حضور حزب راست میانهٔ نو) زد اما این بار شیوهٔ جدیدی به کار گرفت.[8] نخست‌وزیر جدید حمایت زیادی از سوی حزب خود داشت که با حضور خوب این حزب در انتخابات پارلمان اروپا در ۲۰۱۴[9] و انتخاب سرجیو ماتارلا (دموکرات) به عنوان رئیس‌جمهور تقویت شد. رنتسی در مقام نخست‌وزیر دست به اصلاحات زیادی زد از جمله، قانون انتخابات جدید (که بعدها قسمت‌هایی از آن توسط دادگاه قانون اساسی مخالف قانون اساسی دانسته شد)، ملایم‌سازی قانون کار (مشهور به قانون مشاغل) به منظور افزایش رشد اقتصادی، اصلاح گسترده اداره امور عمومی، ساده‌سازی جلسات دادرسی، به رسمیت شناختن ازدواج هم‌جنس‌گرایان و الغای بسیاری از مالیات‌های خرد.[10][11]
یکی از مشکلات بزرگ دولت رنتسی میزان زیاد مهاجرت غیرقانونی به ایتالیا در پی جنگ داخلی لیبی بود. در دوران وی، روند نجات مهاجران در دریا و انتقال ایشان به بنادر جنوبی ایتالیا روند صعودی گرفت تا حدی که جنبش پنج‌ستاره، حزب فورزا ایتالیا، لگا نورد شروع به انتقاد کردند[12][13] و محبوبیت رنتسی میان مردم کاهش یافت.[14] با این حال نظرسنجی‌ای که در ۲۰۱۶ انجام شد، نشان داد حزب دموکراتیک همچنان محبوب است و احزاب جنبش پنج‌ستاره، لگا نورد و برادران ایتالیا رشد داشته‌اند در حالی که محبوبیت فورزا ایتالیا کاهش داشته‌است. حزب انتخاب مدنی به‌طور بالقوه حذف شد و جای حزب چپ آزادی اکولوژی را حزب چپ ایتالیا گرفت.
در دسامبر ۲۰۱۶ همه‌پرسی قانون اساسی که به درخواست دولت رنتسی و تأیید پارلمان صورت گرفت[15] با نسبت ۵۹٪ به ۴۱٪ از سوی مردم رد شد. در صورت تأیید این تغییرات، سنا مشتمل بر ۱۰۰ نماینده می‌شد که ۹۵ نفر از آنها از سوی مردم و ۵ نفر از سوی رئیس‌جمهور منصوب می‌شدند.[16][17][18] رنتسی پس از شکست در این همه‌پرسی، از سمت خود استعفا داد و جای خود را به وزیر امور خارجه پائولو جنتیلونی (دموکرات) داد.[19][20]
در اوایل سال ۲۰۱۷ برخی از دموکرات‌های جناح چپ به رهبری برسانی، ماسیمو دالما و روبرتو اسپرناتزا به همراه جداشدگان حزب چپ ایتالیا در مخالفت با سیاست‌های رنتسی، جنبش دموکراتیک و مترقی را راه‌اندازی کردند. حزب راست میانه به حزب آلترناتیو مردمی تغییر یافت. رنتسی در آوریل همان سال به عنوان دبیرکل حزب دموکراتیک انتخاب شد و بنابراین نامزد نخست‌وزیری این کشور شد. وی توانست آندره‌آ اورلاندو وزیر دادگستری و میکله امیلیانو فرماندار آپولیا را شکست دهد.
سرجیو ماتارلا در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۷ پارلمان ایتالیا را منحل کرد تا یک انتخابات سراسری در ۴ مارس ۲۰۱۸ انجام شود.
نظام انتخابی جدید
یکی از عواقب همه‌پرسی قانون اساسی در ۲۰۱۶ و دو حکم متفاوت دادگاه قانون اساسی، این بود که قوانین انتخاباتی مجلسین پارلمان ایتالیا فاقد یکنواختی شدند. در اکتبر ۲۰۱۷، احزاب دموکراتیک، آلترناتیو مردم، فورزا ایتالیا، لگا نورد و برخی دیگر از احزاب کوچکتر بر سر یک قانون انتخاباتی جدید به توافق رسیدند.[21] مجلس نمایندگان با ۳۷۵ رأی موافق در برابر ۲۱۵ رأی مخالف[22] و مجلس سنا با ۲۱۴ رأی موافق و ۶۱ رأی مخالف[23] این قانون را تصویب کردند. جنبش پنج ستاره، جنبش دموکراتیک و مترقی، حزب چپ ایتالیا، حزب برادران ایتالیا و برخی احزاب کوچکتر با این قانون مخالفت کردند.
نظام جدید انتخابات که با اشاره به نام اتوره روساتو رئیس نمایندگان حزب دموکرات در مجلس نمایندگان به «روساتلوم بیس» شهرت یافته، یک نظام مختلط است که در یک دور انتخابات، تکلیفِ ۳۷٪ کرسی‌ها را با استفاده از روش نخست‌نفری و ۶۳٪ کرسی‌ها را با استفاده از روش نسبی بزرگترین باقیمانده مشخص می‌کند.[24][25]
۶۳۰ نمایندهٔ مجلس نمایندگان به روش زیر انتخاب می‌شوند:
- ۲۳۲ نفر در حوزه‌های انتخابیهٔ تک‌نماینده با روش اکثریت؛
- ۳۸۶ نفر در حوزه‌های انتخابیهٔ چندنماینده با روش نمایندگی تناسبی ملی؛
- ۱۲ نفر در حوزه‌های انتخابیهٔ چندنماینده خارج از کشور، با روش نمایندگی تناسبی حوزه‌ای.
۳۱۵ نمایندهٔ سنا به روش زیر انتخاب می‌شوند:
- ۱۱۶ نفر در حوزه‌های انتخابیهٔ تک‌نماینده با روش اکثریت؛
- ۱۹۳ نفر در حوزه‌های انتخابیهٔ چندنماینده با روش نمایندگی تناسبی ملی؛
- ۶ نفر در حوزه‌های انتخابیهٔ چندنماینده خارج از کشور، با روش نمایندگی تناسبی حوزه‌ای.
تعداد کمی سناتور تا پایان عمر برای مجلس سنا تعیین می‌شوند.
افرادی که در ایتالیا ساکن هستند هر نمایندهٔ مجلس نمایندگان را در یک تعرفه مشخص می‌کنند. در این برگه‌ها نام نامزد و حزب وی نوشته می‌شود. نمایندگان هر حوزهٔ انتخابیهٔ تک‌نماینده بر اساس اکثریت تعیین می‌شوند در حالی که کرسی‌های مربوط به حوزه‌های انتخابیهٔ چندنماینده در سطح سراسری تخصیص داده می‌شوند. احزاب برای اینکه بتوانند در حوزه‌های انتخابیهٔ تک نماینده حساب شوند، باید بتوانند در سطح ملی حداقل ۱٪ از آرا را نصیب خود کنند. برای کسب کرسی‌های حوزه‌های چندنماینده، احزاب باید دستکم ۳٪ از آرا در سطح ملی را به دست آورند. منتخبان حوزه‌های انتخابیهٔ چندنماینده از فهرست‌های بسته خواهند بود.
برگهٔ رأی در روش‌های نخست‌نفری و نسبی یکتا است و نام نامزدهای حوزه‌های تک‌نماینده را مشخص کرده و در نزدیکی هر یک نماد فهرست بخش نسبی را نمایش داده است. در هر کدام نیز فهرست نام نامزدهای مربوطه آمده.[26]
رأی‌دهندگان می‌توانند آرای خود را به یکی از سه روش ذیل بدهند:[27]
- کشیدن یک نشانه روی نماد یک فهرست: در این روش رأی به فردی اختصاص می‌یابد که در یک حوزهٔ تک‌نمایندهٔ نامزد فهرست مذکور است.
- کشیدن یک نشانه روی نام نامزد یک حوزهٔ تک‌نماینده و یک نشانهٔ دیگر روی نماد فهرستی که وی را حمایت می‌کند: نتیجه مشابه روش بالا خواهد بود؛ رأی‌دهنگان حق ندارند در نظام نخست‌نفری به یک نماینده رأی داده و فهرست دیگری را که وی در آن حضور ندارد انتخاب کنند.
- کشیدن یک نشانه تنها روی نام نامزد در حوزه‌های نخست‌نفری، بدون مشخص کردن فهرست: در این صورت رأی به نامزد مورد نظر اختصاص یافته و به طور خودکار مشمول فهرستی که از وی حمایت می‌کند نیز می‌شود. اما اگر آن نامزد در همان حین عضو چند فهرست باشد، رأی یادشده به طور نسبی بین آن فهرست‌ها تقسیم می‌شود. این نسبت وابسته به میزان رأیی است که هر یک از این فهرست‌ها در حوزهٔ انتخابیه به دست آورده‌اند.
نظرسنجی
مشارکت
| منطقه | زمان | ||
|---|---|---|---|
| ۱۲:۰۰ | ۱۹:۰۰ | ۲۳:۰۰ | |
| ابروتزو | ۱۹٫۳۸٪ | ۶۱٫۲۹٪ | ۷۵٫۲۵٪ |
| امیلیا-رومانیا | ۲۲٫۷۲٪ | ۶۵٫۹۹٪ | ۷۸٫۲۶٪ |
| اومبریا | ۲۰٫۵۵٪ | ۶۴٫۸۶٪ | ۷۸٫۲۲٪ |
| باسیلیکاتا | ۱۶٫۲۷٪ | ۵۳٫۱۲٪ | ۷۱٫۱۱٪ |
| پولیا | ۱۷٫۹۷٪ | ۵۳٫۶۸٪ | ۶۸٫۹۴٪ |
| پیمونت | ۲۰٫۴۴٪ | ۶۱٫۸۸٪ | ۷۵٫۱۷٪ |
| ترنتینو آلتو آدیجه | ۲۰٫۸۵٪ | ۶۰٫۵۷٪ | ۷۴٫۳۴٪ |
| توسکانی | ۲۱٫۱۷٪ | ۶۳٫۸۷٪ | ۷۷٫۳۴٪ |
| ساردینیا | ۱۸٫۳۴٪ | ۵۲٫۴۹٪ | ۶۵٫۳۹٪ |
| سیسیل | ۱۴٫۲۷٪ | ۴۷٫۰۶٪ | ۶۲٫۷۲٪ |
| فریولی ونتزیا جولیا | ۲۲٫۵۶٪ | ۶۲٫۴۵٪ | ۷۵٫۱۱٪ |
| کالابریا | ۱۵٫۱۱٪ | ۴۹٫۵۵٪ | ۶۳٫۷۸٪ |
| کامپانیا | ۱۶٫۹۶٪ | ۵۲٫۵۹٪ | ۶۸٫۲۰٪ |
| لاتزیو | ۱۸٫۸۸٪ | ۵۵٫۴۷٪ | ۷۲٫۵۸٪ |
| لمباردی | ۲۰٫۹۲٪ | ۶۲٫۲۹٪ | ۷۶٫۸۱٪ |
| لیگوریا | ۲۱٫۷۸٪ | ۶۱٫۰۴٪ | ۷۱٫۹۶٪ |
| مارکه | ۱۹٫۸۱٪ | ۶۲٫۲۲٪ | ۷۷٫۲۸٪ |
| مولیزه | ۱۷٫۸۸٪ | ۵۶٫۴۶٪ | ۷۱٫۷۶٪ |
| واله دائوستا | ۲۱٫۲۴٪ | ۵۹٫۰۱٪ | ۷۲٫۲۷٪ |
| ونتو | ۲۲٫۲۴٪ | ۶۴٫۶۱٪ | ۷۸٫۷۲٪ |
| مجموع | ۱۹٫۴۳٪ | ۵۸٫۴۲٪ | ۷۲٫۹۳٪ |
| منبع: وزارت کشور ایتالیا | |||
نتایج
 | ||||||||||||||
| ائتلاف | حزب | تناسبی | نخست‌نفری | ایتالیایی‌های خارج از کشور | مجموع کرسی‌ها | +/– | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| آرا | ٪ | کرسی | آرا | ٪ | کرسی | آرا | ٪ | کرسی | ||||||
| ائتلاف راست میانه | لیگ (L) | ۵٬۶۹۱٬۹۲۱ | ۱۷٫۳۷ | ۷۳ | ۱۲٬۱۴۷٬۶۱۱ | ۳۷٫۰۰ | ۵۳ | ۲۳۲٬۰۷۸ | ۲۱٫۴۹ | ۳ | ۱۲۶ | +۱۰۸ | ||
| فورزا ایتالیا (FI) | ۴٬۵۹۰٬۷۷۴ | ۱۴٫۰۱ | ۵۹ | ۴۲ | ۱۰۱ | +۳ | ||||||||
| برادران ایتالیا (FdI) | ۱٬۴۲۶٬۵۶۴ | ۴٫۳۵ | ۱۹ | ۱۴ | ۳۳ | +۲۴ | ||||||||
| ما با ایتالیا (NcI) | ۴۲۸٬۲۹۸ | ۱٫۳۰ | ۰ | ۰ | ۱۱٬۸۴۵ | ۱٫۰۹ | ۰ | ۰ | تازه | |||||
| مجموع کرسی‌ها | ۱۵۱ | ۱۱۱ | ۳ | ۲۶۵ | − | |||||||||
| جنبش پنج ستاره (M5S) | ۱۰٬۶۹۷٬۹۹۴ | ۳۲٫۶۶ | ۱۳۳ | ۱۰٬۷۲۷٬۵۶۷ | ۳۲٫۶۸ | ۹۳ | ۱۸۸٬۹۳۳ | ۱۷٫۵۰ | ۱ | ۲۲۷ | +۱۱۹ | |||
| حزب دموکراتیک (PD) | ۶٬۱۰۱٬۸۳۶ | ۱۸٫۷۲ | ۸۶ | ۷٬۴۹۷٬۸۱۴ | ۲۲٫۸۵ | ۲۶ | ۲۸۵٬۴۲۹ | ۲۶٫۴۴ | ۵ | ۱۱۷ | −۱۸۰ | |||
| اروپای بیشتر (+E) | ۸۳۶٬۸۳۷ | ۲٫۵۵ | ۰ | ۰ | ۶۰٬۸۵۹ | ۵٫۶۳ | ۱ | ۱ | تازه | |||||
| حزب باهم (I) | ۱۹۶٬۷۶۶ | ۰٫۶۰ | ۰ | ۰ | ن/م | ن/م | ۰ | ۰ | تازه | |||||
| فهرست مدنی مردمی (CP) | ۱۷۷٬۸۲۵ | ۰٫۵۴ | ۰ | ۰ | ۳۰٫۳۷۵ | ۲٫۸۱ | ۰ | ۰ | تازه | |||||
| حزب مردم تیرول جنوبی–حزب جدایی‌طلب ترنتینو تیرول | ۱۳۴٬۶۵۱ | ۰٫۴۱ | ۲ | ۲ | ن/م | ن/م | ۰ | ۴ | −۱ | |||||
| مجموع کرسی‌ها | ۸۸ | ۲۸ | ۶ | ۱۲۲ | − | |||||||||
| آزاد و برابر (LeU) | ۱٬۱۰۹٬۱۹۸ | ۳٫۳۸ | ۱۴ | ۱٬۱۱۳٬۳۶۹ | ۳٫۳۹ | ۰ | ۶۱٬۷۱۴ | ۵٫۷۱ | ۰ | ۱۴ | تازه | |||
| جنبش ایتالیایی‌های خارج از کشور (MAIE) | ن/م | ن/م | ۰ | ن/م | ن/م | ۰ | ۱۰۴٬۵۳۸ | ۹٫۶۸ | ۱ | ۱ | −۱ | |||
| اتحادیه مهاجران آمریکای جنوبی در ایتالیا (USEI) | ن/م | ن/م | ۰ | ن/م | ن/م | ۰ | ۶۵٬۳۶۳ | ۶٫۰۵ | ۱ | ۱ | ±۰ | |||
| مجموع | ۶۳۰ | – | ||||||||||||
 | ||||||||||||||
| ائتلاف | حزب | تناسبی | نخست‌نفری | ایتالیایی‌های خارج از کشور | مجموع کرسی‌ها | +/– | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| آرا | ٪ | کرسی | آرا | ٪ | کرسی | آرا | ٪ | کرسی | ||||||
| ائتلاف راست میانه | لیگ (L) | ۵٬۳۱۷٬۰۱۹ | ۱۷٫۶۲ | ۳۷ | ۱۱٬۳۲۳٬۳۶۰ | ۳۷٫۴۹ | ۲۰ | ۲ | ۵۷ | +۳۹ | ||||
| فورزا ایتالیا (FI) | ۴٬۳۵۲٬۳۸۰ | ۱۴٫۴۳ | ۳۳ | ۲۴ | ۵۷ | -۴۱ | ||||||||
| برادران ایتالیا (FdI) | ۱٬۲۸۶٬۱۲۲ | ۴٫۲۶ | ۷ | ۱۰ | ۱۷ | تازه | ||||||||
| ما با ایتالیا (NcI) | ۳۶۱٬۷۳۷ | ۱٫۱۹ | ۰ | ۴ | ۴ | تازه | ||||||||
| مجموع کرسی‌ها | ۷۷ | ۵۸ | ۲ | ۱۳۷ | +۲۰ | |||||||||
| جنبش پنج ستاره (M5S) | ۹٬۷۱۳٬۷۶۳ | ۳۲٫۲۱ | ۶۸ | ۹٬۷۲۹٬۶۲۱ | ۳۲٫۲۲ | ۴۴ | ۰ | ۱۱۲ | +۵۸ | |||||
| حزب دموکراتیک (PD) | ۵٬۷۶۸٬۱۰۱ | ۱۹٫۱۲ | ۴۳ | ۶٬۹۴۳٬۴۵۰ | ۲۲٫۹۹ | ۹ | ۲ | ۵۴ | -۵۷ | |||||
| اروپای بیشتر (+E) | ۷۱۲٬۸۴۴ | ۲٫۳۶ | ۰ | ۱ | ۱ | تازه | ||||||||
| حزب باهم (I) | ۱۶۳٬۰۲۸ | ۰٫۵۴ | ۰ | ۰ | ۰ | تازه | ||||||||
| فهرست مدنی مردمی (CP) | ۱۵۷٬۲۰۵ | ۰٫۵۲ | ۰ | ۱ | ۱ | تازه | ||||||||
| حزب مردم تیرول جنوبی–حزب جدایی‌طلب ترنتینو تیرول | ۱۲۸٬۲۸۲ | ۰٫۴۲ | ۱ | ۲ | ۳ | -۱ | ||||||||
| حزب واله دائوستا (VdA) | ۱ | ۱ | ±۰ | |||||||||||
| مجموع کرسی‌ها | ۴۴ | ۱۴ | ۲ | ۶۰ | -۶۳ | |||||||||
| آزاد و برابر (LeU) | ۹۸۷٬۷۰۶ | ۳٫۲۷ | ۴ | ۹۹۰٬۵۰۰ | ۳٫۲۸ | ۰ | ۰ | ۴ | تازه | |||||
| جنبش ایتالیایی‌های خارج از کشور (MAIE) | ۱ | ۱ | ±۰ | |||||||||||
| اتحادیه مهاجران آمریکای جنوبی در ایتالیا (USEI) | ن/م | ن/م | ۰ | ن/م | ن/م | ۰ | ۶۵٬۳۶۳ | ۶٫۰۵ | ۱ | ۱ | ±۰ | |||
| مجموع | ۳۱۵ | – | ||||||||||||
جامعه‌شناسی رأی‌دهندگان
| جامعه‌شناسی رأی‌دهندگان | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| جامعه | راست میانه | پنج‌ستاره | چپ میانه | آزاد و برابر | بقیه | مشارکت |
| کل آرا | ۳۷٫۰٪ | ۳۲٫۷٪ | ۲۲٫۹٪ | ۳٫۴٪ | ۴٫۰٪ | ۷۲٫۹٪ |
| جنسیت | ||||||
| مردان | ۳۶٫۸٪ | ۳۲٫۸٪ | ۲۲٫۹٪ | ۳٫۵٪ | ۴٫۰٪ | ۷۲٫۵٪ |
| زنان | ۳۷٫۱٪ | ۳۲٫۹٪ | ۲۲٫۹٪ | ۲٫۷٪ | ۳٫۷٪ | ۶۸٫۳٪ |
| سن | ||||||
| ۱۸ تا ۳۴ ساله | ۳۴٫۴٪ | ۳۵٫۳٪ | ۲۱٫۵٪ | ۵٫۰٪ | ۳٫۸٪ | ۷۰٫۱٪ |
| ۳۵ تا ۴۹ ساله | ۳۷٫۴٪ | ۳۵٫۴٪ | ۲۰٫۳٪ | ۲٫۷٪ | ۴٫۲٪ | ۷۲٫۲٪ |
| ۵۰ تا ۶۴ ساله | ۳۸٫۳٪ | ۳۴٫۰٪ | ۲۰٫۱٪ | ۳٫۲٪ | ۴٫۴٪ | ۷۲٫۴٪ |
| بالاتر از ۶۵ سال | ۳۶٫۹٪ | ۲۷٫۱٪ | ۳۰٫۱٪ | ۳٫۰٪ | ۲٫۹٪ | ۶۶٫۳٪ |
| شغل | ||||||
| دانشجو | ۲۹٫۹٪ | ۳۲٫۳٪ | ۲۴٫۴٪ | ۸٫۲٪ | ۵٫۲٪ | ۶۶٫۸٪ |
| بی‌کار | ۴۱٫۸٪ | ۳۷٫۲٪ | ۱۵٫۱٪ | ۰٫۶٪ | ۵٫۳٪ | ۶۳٫۷٪ |
| زن خانه‌دار | ۴۱٫۱٪ | ۳۶٫۱٪ | ۱۷٫۴٪ | ۱٫۸٪ | ۳٫۶٪ | ۶۵٫۹٪ |
| یقه آبی | ۴۲٫۶٪ | ۳۷٫۰٪ | ۱۴٫۱٪ | ۱٫۳٪ | ۵٫۰٪ | ۷۲٫۰٪ |
| یقه سفید | ۲۹٫۴٪ | ۳۶٫۱٪ | ۲۵٫۴٪ | ۵٫۶٪ | ۳٫۵٪ | ۷۵٫۶٪ |
| آزاد | ۴۶٫۹٪ | ۳۱٫۸٪ | ۱۵٫۱٪ | ۲٫۳٪ | ۳٫۹٪ | ۷۳٫۳٪ |
| مدیر | ۳۱٫۸٪ | ۳۱٫۲٪ | ۲۹٫۵٪ | ۳٫۳٪ | ۴٫۲٪ | ۷۷٫۹٪ |
| بازنشسته | ۳۶٫۶٪ | ۲۶٫۴٪ | ۳۰٫۵٪ | ۳٫۷٪ | ۲٫۸٪ | ۶۸٫۸٪ |
| رستهٔ شغلی | ||||||
| بخش عمومی | ۲۹٫۷٪ | ۴۱٫۶٪ | ۲۴٫۰٪ | ۱٫۷٪ | ۳٫۹٪ | ۷۱٫۸٪ |
| بخش خصوصی | ۳۵٫۶٪ | ۳۴٫۰٪ | ۲۲٫۰٪ | ۴٫۳٪ | ۴٫۱٪ | ۷۲٫۷٪ |
| تحصیلات | ||||||
| ابتدایی | ۳۶٫۱٪ | ۳۰٫۰٪ | ۲۸٫۵٪ | ۲٫۳٪ | ۳٫۱٪ | ۶۴٫۹٪ |
| راهنمایی | ۴۲٫۷٪ | ۳۳٫۳٪ | ۱۸٫۴٪ | ۲٫۲٪ | ۳٫۴٪ | ۷۰٫۵٪ |
| دبیرستان | ۳۴٫۹٪ | ۳۶٫۱٪ | ۲۰٫۳٪ | ۴٫۷٪ | ۴٫۰٪ | ۷۴٫۱٪ |
| دانشگاه | ۲۸٫۸٪ | ۲۹٫۳٪ | ۳۱٫۴٪ | ۵٫۵٪ | ۵٫۰٪ | ۷۲٫۰٪ |
| شرکت در مراسم مذهبی | ||||||
| یک بار در هفته یا بیشتر | ۳۸٫۲٪ | ۳۰٫۹٪ | ۲۶٫۰٪ | ۲٫۲٪ | ۲٫۷٪ | ۶۸٫۹٪ |
| یک بار در ماه | ۴۴٫۶٪ | ۳۱٫۴٪ | ۱۸٫۵٪ | ۲٫۶٪ | ۲٫۹٪ | ۷۲٫۰٪ |
| گهگاه | ۳۸٫۶٪ | ۳۴٫۹٪ | ۲۰٫۰٪ | ۳٫۲٪ | ۳٫۳٪ | ۷۱٫۲٪ |
| هرگز | ۳۰٫۸٪ | ۳۳٫۷٪ | ۲۴٫۸٪ | ۵٫۲٪ | ۵٫۵٪ | ۶۹٫۹٪ |
| منبع: ایپسوس ایتالیا[28] | ||||||
تشکیل دولت
با اعلام نتایج انتخابات، لوئیجی دیمایو و ماتئو سالوینی گفتند که باید از رئیس‌جمهور سرجیو ماتارلا وظیفهٔ تشکیل کابینهٔ تازه را دریافت کنند چون تشکل‌های ایشان به ترتیب بزرگترین حزب و بزرگترین ائتلاف انتخابات شدند.[29] یک روز پس از انتخابات، ماتئو رنتسی اعلام کرد حزب دموکراتیک در پارلمان به عنوان اپوزیسیون عمل خواهد کرد و وی پس از تشکیل کابینهٔ جدید از رهبری حزب استعفا خواهد داد.[30] در روز ۶ مارس ماتئو سالوینی حرفی را که در طول انتخابات مبنی بر عدم ائتلاف با جنبش پنج ستاره گفته بود بار دیگر تکرار کرد.[31]
منابع
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ انتخابات سراسری ایتالیا (۲۰۱۸) موجود است. |
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Italian general election, 2018». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۸.
- Francesco Verderami (13 December 2017). "Elezioni 2018, si punta al 27 dicembre per lo scioglimento delle Camere: si vota il 4 marzo". Corriere.it (به ایتالیایی). Retrieved 26 February 2018.
- "Elezioni politiche: vincono M5s e Lega. Crollo del Partito democratico. Centrodestra prima coalizione. Il Carroccio sorpassa Forza Italia". 4 March 2018.
- Sala, Alessandro. "Elezioni 2018: M5S primo partito, nel centrodestra la Lega supera FI".
- Dionisi, Brenda (May 9, 2013). "It's a governissimo!". The Florentine. Archived from the original on 10 December 2014. Retrieved September 24, 2013.
- "Berlusconi breaks away from Italian government after party splits". Reuters. 16 November 2013. Archived from the original on 2 December 2013.
- È rottura tra Berlusconi e Alfano Il vicepremier annuncia i nuovi gruppi بایگانی‌شده در ۳ دسامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine
- «نخست‌وزیر ایتالیا استعفا داد». یورونیوز. ۱۳ فوریه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۸.
- "Renzi: con 47, 8 anni di media, è il governo più giovane di sempre". Corriere Della Sera. 21 February 2014. Retrieved 23 February 2014.
- "UPDATE 2-Renzi's triumph in EU vote gives mandate for Italian reform". Reuters. Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 9 June 2015.
- "Italy Prime Minister Mattro Renzi on Senate Reform". Bloomberg. Retrieved 29 September 2015.
- "Renzi Gives Italians Lower Taxes, Higher Cash Use to Back Growth". Bloomberg. Retrieved 15 October 2015.
- "Italy PM Renzi attacks northern regions for refusing migrants". BBC News. 8 June 2015
- "Italy coastguard: 3,000 migrants rescued in one day in Mediterranean". The Guardian. 23 August 2015.
- L'analisi del sondaggista: "Con l'immigrazione, Renzi perde tra i 2 e i 4 milioni di voti"
- «آغاز رفراندوم اصلاح قانون اساسی ایتالیا». همشهری آنلاین. ۴ دسامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۸.
- "Italian parties reach deal on Senate reform". Reuters. June 21, 2014. Archived from the original on 17 November 2015. Retrieved June 25, 2014.
- Politi, James (13 October 2015). "Renzi wins Senate victory over Italy's political gridlock". Financial Times. ISSN 0307-1766. Retrieved 6 August 2016.
- "Italy's constitutional reform gets the green light from the Senate, the opposition leaves the floor". il Sole 24 Ore. Retrieved 6 August 2016.
- Rovelli, Michela (11 December 2016). "Governo, Gentiloni accetta l'incarico di governo: "Un grande onore»". Corriere della Sera. Retrieved 11 December 2016.
- «نخست‌وزیر ایتالیا استعفا داد». همشهری آنلاین. ۵ دسامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۸.
- Il patto a quattro Pd-Ap-Lega-Fi regge. Primo ok al Rosatellum, ma da martedì in Aula entra nel mirino dei franchi tiratori
- Rosatellum approvato alla Camera. Evitata la trappola dello scrutinio segreto. Via libera al salva-Verdini
- Il Rosatellum bis è legge dello Stato: via libera definitivo al Senato con 214 sì
- Rosatellum, come funziona la legge elettorale e cosa prevede
- Rosatellum 2.0, tutti i rischi del nuovo Patto del Nazareno
- Elezioni, come si vota con il Rosatellum, debutta la nuova scheda elettorale
- Il Rosatellum bis è legge. Ma come funziona?
- Ipsos – Elezioni politiche 2018: Analisi post voto
- "Salvini: «La Lega guiderà governo». Di Maio: «Inizia Terza Repubblica»".
- "Renzi: "Lascerò dopo nuovo governo. Pd all'opposizione". Ma è scontro nel partito: "Via subito"". 5 March 2018.
- "Was die Populisten wirklich wollen". Frankfurter Allgemeine Zeitung. 6 March 2018.