اد و لورن وارن
«ادوارد وارن ماینی» (زاده ۷ سپتامبر ۱۹۲۶ – درگذشت ۲۳ اوت ۲۰۰۶) و «لورن ریتا وارن» (زاده ۳۱ ژانویه ۱۹۲۷ – درگذشت ۱۸ آوریل ۲۰۱۹)، یک زوج محقق و نویسنده آمریکایی در زمینه مسائل فراطبیعی بودند. که ادعا می کردند با موارد برجسته و دلهره آور و جنایت ارتباط داشتند. ادوارد یک شیطان شناس و نویسنده خودآموخته و خودآگاه بود.[1] لورین اظهار داشت که روشن بین و یک واسطه روحی است که از نزدیک با شوهرش کار می کرد.
اد وارن | |
---|---|
زادهٔ | ۷ سپتامبر ۱۹۲۶ |
درگذشت | ۲۳ اوت ۲۰۰۶ (۷۹ سال) |
ملیت | آمریکایی |
دیگر نامها | اد وارن |
لورِن وارِن | |
---|---|
نام در زمان تولد | لورن ریتا موران |
زادهٔ | ۳۱ ژانویهٔ ۱۹۲۷ (۹۴ سال) |
درگذشت | ۱۸ آوریل ۲۰۱۹ |
ملیت | آمریکایی |
پیشه | نویسنده، نقاش، محقق مسائل فراطبیعی |
سازمان | مؤسسه تحقیقات روانی نیوانگلند |
وبگاه |
تحقیقات برجسته
آنابل
مطابق با وارنها، در سال ۱۹۷۰، دو هم اتاقی ادعا کردند عروسک دزدیده شدهشان که توسط روح دختری جوان که نامش آنابل هیگینز است، تسخیر شدهاست. این زوج این عروسک را تحویل گرفتند و به آن دو گفتند که توسط یک غیرمردمی تسخیر شده و آن را در موزه اسرارآمیز در خانه خود در محفظه ای مقدس که از کلیسای ترینتی گرفته شده نگهداری میکنند و فیلمهایی در ژانر ترسناک به ترتیب احضار ۱، احضار ۲، احضار ۳، آنابل ۱، آنابل ۲، آنابل به خانه میآید، در واقع بر اساس این داستان ساخته شدهاند.
خانواده پرون
در سال ۱۹۷۱، این زوج در هاریسویل (رود آیلند)، با «خانواده پرون» دیدار کردند که ادعا کردند در خانهای زندگی میکنند، که توسط جادوگری که در قرن نوزدهم در آنجا زندگی میکرده، تسخیر شدهاست. پس از مطالعه و تحقیق، آنها پی بردند که جادوگری به نام «بتشیبا شرمن» در آنجا نفرین شدهاست و به خاطر همین هر کس که به آنجا میآمد، کشته میشد و بر اساس آن در سال ۲۰۱۳، فیلم احضار ساخته شد. لورن وارن نیز در مستند تلویزیونی تکجلوه پدیدار شد اما در برنامه یواسای تودی گزارشگر این برنامه به خاطر دلسوزی واقعیت داستان این مستند را پوشاند.در سال ۲۰۱۱، آندریا پرون کتابی را در این مورد با نام خانه تاریکی، خانه روشنایی داستان واقعی جلد اول را نوشت.
آمیتی ویل
وارنها احتمالاً بیشتر بخاطر درگیری در پرونده وحشت آمیتی ویل در سال ۱۹۷۶ شناخته میشوند که در آن زوج جورج و کتی لوتز زوج نیویورک ادعا کردند که خانه آنها توسط یک حضور خشونت بار و شیطانی به شدت تحت تأثیر قرار گرفتهاست که سرانجام آنها را از خانه خود بیرون کشید. نویسندگان توطئه ترسناک آمیتی ویل، استفان و روکسان کپلان، این پرونده را «کلاهبرداری» توصیف کردند. لورن وارن به خبرنگار روزنامه اکسپرس تایمز گفت که وحشت آمیتی ویل فریب نیست. این تعقیب و گریز شالوده ای برای کتاب وحشت آمیتی ویل (۱۹۷۷) بود و در فیلمهای وحشت آمیتی ویل و وحشت آمیتی ویل ۲ با همین نام اقتباس شد و در عین حال به عنوان الهام بخش سری فیلمهای بعدی نیز عمل کرد. نسخه وقایع وارنها تا حدودی اقتباس شده و در دنباله آغازین فیلم احضار ۲ به تصویر کشیده شدهاست. به گفته بنیامین رادفورد، این داستان «توسط شاهدان عینی، تحقیقات و شواهد پزشکی قانونی رد شد». در سال ۱۹۷۹ وکیل ویلیام وبر اظهار داشت که وی، جی آنسون و اشغالگران «داستان ترسناک» را بر بسیاری از بطریهای شراب «اختراع کردهاند».[2]
آنفیلد پولترژئیست
در اواخر دهه ۱۹۷۰، وارنها ادعا کردند که خانواده ای در حومه شهر لندن در شمال لندن در اثر فعالیتهای چند قطبی تحت تعقیب قرار گرفتهاند. در حالی که تعدادی از ناظران مستقل این حادثه را به عنوان فریبکاری که توسط کودکان «دارای کمبود توجه» انجام میشد، رد کردند، وارنها معتقد بود که این مورد «تسخیر توسط شیطان» است. داستان الهام بخش فیلم احضار ۲ بود، هرچند منتقدین میگویند که وارنها «به مراتب کمتر از آنچه در فیلم به تصویر کشیده شده» درگیر شده بود و در واقع تا به حال از صحنه دعوت نشده بود و از ورود به خانه امتناع میکرد
خانه اسندکر
در سال ۱۹۸۶، اد و لورن وارن وارد خانه اسندکر شدند، یک خانه که در تشییع جنازه اخیر اعلام کردند با شیاطین آلوده شده. این پرونده در کتاب ۱۹۹۲ در یک مکان تاریک:داستان یک کارایی واقعی نشان داده شدهاست. فیلمی تلویزیونی که بعداً بخشی از سریال تسخیر شد که در سال ۲۰۰۲ تولید شد. جنزدگی در کنتیکت، فیلمی که بسیار با استناد به نسخه وقایع وارنها و کارگردانی پیتر کورنول ساخته شده، در سال ۲۰۰۹ منتشر شد. نویسنده ترسناک ری گارتون، که گزارشی راجع به تعقیب و گریز از خانواده اسندکر در ساتینگتون کانکتیکت نوشت، بعداً صحت حسابهای موجود در کتاب خود را زیر سؤال برد و گفت: «خانواده درگیر که مشکلی جدی مانند اعتیاد به مواد مخدر و الکل،نتوانست داستان خود را مستقیم نگه دارد و من بسیار ناامید شدم؛ نوشتن کتاب غیرداستانی کار سختی است وقتی همه افراد مطلع شما داستانهای مختلفی را برای شما بازگو میکند».
شیاطین
در سال ۱۹۸۱، آرنی جانسون متهم قتل همخانه خود، آلن بونو بود. اد و لورن وارن قبل از این اتفاق با مکالمه با برادر کوچکترش، فیانسیه جانسون فهمیدند که وی شیطان زده بوده، سپس این زوج ادعا کردند که هنگام قتل آلن بونو، جانسون جن زده بوده. در محاکمه، جانسون قصد داشت تا ادعا کند گناهکار یا مقصر شیطان زده نبوده ولی ناموفق بود. در سال ۱۹۸۳، کتاب شیطانشناسی در کانتکتیکات توسط گرالد بریتل نوشته شد و در آن کتاب تقاضا شد که این سوژه شرح داده شود و در سال ۲۰۲۱ فیلم احضار۳ دربارهٔ این اتفاق ساخته شد.
پروژههای دیگر
- تسخیر خانواده اسمرل که در سال ۱۹۹۱ فیلمی با نام تسخیر شده برای آن ساخته شد.
- قبرستان یا گورستان یونیون که در آن روح زنی سفیدپوش قبرستان را تسخیر میکرد، همه فکر میکردند این افسانه است اما اد ادعا کرد که روح را دیده و حتی از او فیلم گرفتهاست و فیلم دارد. اد در سال ۱۹۹۲ در این باره کتابی با نام گورستان نوشت.
- گرگینه که در سال ۱۹۹۱ دربارهٔ آن کتابی نوشتند و در آن کتاب گفته شد که شیطان به شکل گرگینه ای شدهاست. وجود این گرگینه نیز در فیلم آنابل به خانه برمیگردد شناخته شده به عنوان «آدم اهریمنی» بهطور مختصر بود.
- محفظه آنابل که توسط آنها از کلیسای ترینیتی برداشته شدهاست.
- عروسکی که اگر در کنار شما بخوابد میتواند باعث ایست قلبی و تنفس و حتی مرگ شما شود. (عروسک سایه)
- قبرستان مری ویل که لورن در آنجا برخاستن ارواح مرده را توسط آنابل دید و حتی نزدیک بود آنها باعث مرگ شوهرش، اد شوند.
- مرد قایقران که اگر باجش را نمیدادی، به جای چشمهایت سکه میگذاشت.
- همچنین در موزه آنها نیز جعبه موسیقی خانواده پرون، سامورایی، ارگ/پیانویی که خود به خود نواخته میشود، میمون اسباب بازی، آینه احضار، کتاب سگ سیاه، بت شیطانی، تابوت خونآشام و آجری از رهبر بُرلی یافت میشود.
منابع
- The Truth Behind Ed and Lorraine Warrens Most Infamous Paranormal Cases
- "Ed and Lorraine Warren". Wikipedia. 2017-10-15.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Ed and Lorraine Warren». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۶ اکتبر ۲۰۱۷.