ادگار ون نایز آلن
ادگار ون نایز آلن (انگلیسی: Edgar Van Nuys Allen؛ ۲۲ ژوئن ۱۹۰۰ – ۱۴ ژوئن ۱۹۶۱ ) یک پزشک اهل ایالات متحده آمریکا بود.
ادگار ون نایز الن | |
|---|---|
| زاده | ۲۲ ژوئن ۱۹۰۰ کوزاد، نبراسکا |
| درگذشته | ۱۴ ژوئن ۱۹۶۱ (۶۰ سال) |
| شاخه نظامی | سپاه پزشکان ارتش ایالات متحده آمریکا |
| سال‌های خدمت | ۱۹۴۲–۱۹۴۶ |
| درجه | سرهنگ |
| کارهای دیگر | متخصص قلب استاد دانشگاه |
وی متخصص دستگاه گردش خون و پزشک مایو کلینیک در راچستر، مینه‌سوتا بود[1] و شهرتش بابت پژوهش‌هایش در زمینهٔ بیماری‌های سرخرگ محیطی و ابداع آزمون آلن[2] است. وی پژوهش‌های وسیعی در زمینهٔ ساخت دیکومارول دارد که یک داروی ضدانعقاد طبیعی است که از کومارین به‌دست می‌آید.
در خلال جنگ جهانی دوم او در سپاه پزشکان ارتش ایالات متحده آمریکا خدمت می‌کرد.
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه پژوهش پزشکی بالینی لسکر-دی‌بیکی شده‌است.
منابع
- Who Was Who in American History - the Military. Chicago: Marquis Who's Who. 1975. p. 7. ISBN 0837932017.
- Allen EV (1929). "Thromboangiitis obliterans: methods of diagnosis of chronic arterial lesions distal to the wrist with illustrative cases". Am J Med Sci. 178 (3): 165–189. doi:10.1097/00000441-192908000-00009. PMC 1933752. PMID 19312256.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Edgar Van Nuys Allen». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ اوت ۲۰۱۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.