اثر فارادی

اثر فارادی در سال 1845 مایکل فارادی دریافت که وقتی یک تکه شیشه تحت میدان مغناطیسی قرار گیرد از نظر نوری فعال می شود. برای مشاهده ی اثر فارادی نور باید موازی با جهت میدان تابانده شود. K||H به این حالت هندسه ی فارادی گفته می شود. وقتی صفحه ی پلاریزه شده در طول میدان اعمالی پیش می رود صفحه ی پلاریزه شروع به چرخش می کند. زاویه ی چرخش این صفحه به طور مستقیم با میدان اعمال شده و طولی که نور در ماده منتظر شده است ارتباط دارد.

θ=VHL

ثابت V را ثابت وردت می گویند که به عنوان مقدار چرخش به ازای واحد میدان و واحد طول شناخته می شود. ثابت وردت به جنس ماده، فرکانس و دما بستگی دارد. اثر فارادی یک اثر فرد است. یعنی اگر یک بار نور در یک راستای خاص از محیط عبور کند و به وسیله ی یک آینه مسیر آمده را بازگردد مقدار زاویه ی چرخش دوبرابر می شود. همین خاصیت آن را از فعالیت طبیعی نوری محیط (که زوج است) جدا می کند. علاوه بر آن از این خاصیت برای بزرگ کردن زاویه ی چرخش استفاده می شود. اگر ضریب شکست برای قطبش دایروی راست گرد n_+ و برای قطبش چپ گرد n_- باشد می توان اثر فارادی را به شکل θ=ω/2c (n_+-n_- )L تشریح نمود.

منابع
    • Electronic Structure And Magneto-Optical Properties Of Solid,V.Antonov,B.Harmon,A.Yaresko (2004)
    • Fundamentals of magnetism,M.Getzlaff (2007)
    • Magnetic Nanostructures in Modern Technology,B.Azzerboni,G.Asti,L.Pareti,M.Ghidini (2008)
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.