ابن میثم بحرانی

کمال الدین میثم بن علی بن میثم بحرانی از متکلمان و متفکران و عالمان شیعه در سال ۶۳۶ هجری در بحرین متولد شد و مزار وی در بحرین است.

بر اساس اعلام مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی ابن میثم تحقیقات گسترده‌ای در فقه، فلسفه و علم کلام داشت و علاوه بر آن در علوم حکمی و فنون عقلی و نیز عرفان، ذوقی بسیار داشت و تألیفاتی در این زمینه‌ها دارد.

در بین پژوهشهای ابن میثم «شرح نهج البلاغه» او از شهرت ویژه‌ای برخوردار است که در واقع سه شرح یعنی شرح کبیر، شرح وسیط و شرح صغیر از این عالم بزرگ به یادگار مانده که امروزه مورد استفاده همه عالمان قرار گرفته و از منابع مهم این عرصه محسوب می‌شود.

یکی از مهم‌ترین آثار کلامی او، کتاب قواعد المرام فی علم الکلام است که بر خلاف نوشته‌های بسیاری از پیشینیان، به صورتی کاملاً منظم و گویا نگارش شده‌است. از دیگر آثار او النجاه فی القیامه فی التحقیق امر الامامه و شرح المأه کلمه لأمیرالمؤمنین است.[1]

در آذر ۱۳۸۴ خورشیدی همایشی به منظور معرفی شخصیت علمی این عالم شیعی همایشی در بحرین، محل دفن این چهرهٔ ماندگار برگزار شد.

منابع

  1. درآمدی بر تاریخ فلسفه اسلامی. ۲. صص. ۳۱۱.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.