آپولو ۱۷
آپولو ۱۷ (به انگلیسی: Apollo 17) یازدهمین سفر از مأموریت‌های آپولو و ششمین و آخرین سفر انسان به کره ماه بود.
پرتاب آپولو ۱۷، اولین پرتابی بود که در شب انجام می‌شد. آپولو ۱۷ در ۱۱ دسامبر ۱۹۷۲ از مرکز فضایی کندی در فلوریدا به همراه سه سرنشین به فضا پرتاب شد. سرنشینان این ناو عبارت بودند از: یوجین سرنان، هاریسون اشمیت، رونالد ایوانز.
فضانوردان طبق برنامه پیش‌بینی شده در روز ۱۹ دسامبر ۱۹۷۲ به ماه رسیدند و پس از قرار گرفتن در مدار مورد نظر، سرنان و اشمیت به درون مه‌نشین رفته، در دوازدهمین گردش به دور ماه آن را از سفینه اصلی جدا کردند.
دو مه‌نورد مدتی را در ناو خود به عکسبرداری از محل فرود در ارتفاع بالا پرداخته و سه ساعت پس از جدا شدن از سفینه اصلی در ساعت ۱۹ و ۵۵ دقیقه روز 19 دسامبر مه‌نشین را در ۲۰۰ متری محل پیش‌بینی شده، بین کوه‌های تایروس و دره لیترو، در لبه دریای آرامش بر سطح ماه فرود آوردند.
وجود اشمیت به عنوان یک دانشمند زمین‌شناس در این گروه، به ناسا امکان داد که نمونه‌های با ارزشی از خاک و سنگ ماه به زمین آورده شود. آنان جمعاً بیش از ۱۱۳ کیلوگرم از خاک و سنگ ماه را با خود به زمین آوردند. سرنان و اشمیت با خودرو مه نورد، ۳۶ کیلومتر رانندگی و از چندین نقطه نمونه جمع‌آوری کردند.
فضانوردان با یک مته سوراخی به عمق ۵۴/۲ متر را به وجود آوردند و نمونه‌هایی از این عمق را تهیه کردند. منطقه فرود در جریان پرواز آپولو-۱۵ انتخاب شد زیرا تصاویر برداشته شده توسط آلفرد وردن مخروطی شکل‌هایی را در سطح ماه نشان می‌داد که شبیه آتشفشان‌های زمینی بود.
آنان جمعاً ۷۵ ساعت در ماه اقامت داشتند و طی سه خروج از سفینه مه‌نشین، ۲۲ ساعت را در ماه راهپیمایی و رانندگی کردند. راهپیمایی اول- در روز ۱۱ دسامبر ۱۹۷۲ به مدت ۷ ساعت و ۱۱ دقیقه و ۵۳ ثانیه، راهپیمایی دوم- در روز ۱۲ دسامبر ۱۹۷۲ به مدت ۷ ساعت و ۳۶ دقیقه و ۵۶ ثانیه و راهپیمایی سوم- در روز ۱۳ دسامبر ۱۹۷۲ به مدت ۷ ساعت و ۱۵ دقیقه و ۸ ثانیه.
در پایان مأموریت، اشمیت و سرنان به مه‌نشین بازگشته و در ساعت ۲۲:۵۴:۳۷ روز ۱۴ دسامبر ۱۹۷۲ (بوقت گرینویچ) راهی مدار ماه شدند تا به همکار دیگرشان بپیوندند که در آنجا به سر می‌برد. سرنان آخرین فضانورد آپولو بود که ماه را ترک گفت.
پس از اتمام مأموریت، سرنان و اشمیت و نمونه‌ها با مه‌نشین به مدار ماه آمده و به دنبال اتصال آن با سفینه اصلی، مه‌نشین را رها کرده و در روز ۱۷ دسامبر راهی زمین شدند.
برنامهٔ بعدی ناسا برای سفر به ماه، اوریون ۱۷ می‌باشد که برای سال ۲۰۱۹برنامه‌ریزی شده‌است.[1] این سفر ناسا در سال ۱۹۷۲ بوقوع پیوست، و فضانوردان آن عبارت بودند از:
نگارخانه
خودروی ماه‌نورد
مطالعه یک صخره
تصویر زمین از کره ماه
دریای ایمبریوم
جنه کرنان سوار بر روی ماه‌پیمایی در مأموریت آپولو ۱۷
جستارهای وابسته
منابع
- «داستان آپولو 17: چرا پس از ۴۰ سال به ماه بازنگشتیم؟». ۲۰۱۴-۱۲-۲۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۲-۱۶.
| |||||||||
| موشک های پرتاب |
|  | |||||||
| فضاپیماها | |||||||||
| پیماینده فضایی | |||||||||
| پروازهای آپولو |
| ||||||||
| |||||||||
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آپولو ۱۷ موجود است. |