آنجلا کارتر
آنجلا اولیو کارتر (۷ می ۱۹۴۰–۱۶ فوریه ۱۹۹۲) که تحت نام آنجلا کارتر می‌نوشت، نویسنده رمان و داستان کوتاه و خبرنگار انگلیسی است که بیشتر بخاطر کارهایش در زمینه‌های فمینیسم، رئالیسم جادویی و رندنامه شناخته شده‌است.[1] او را بیشتر بخاطر کتاب «تالار خونین» که در سال ۱۹۷۹ چاپ شد بیاد می‌آورند. در سال ۲۰۰۸ روزنامه تایمز کارتر را در رده دهم ۵۰ نویسنده برتر بریتانیایی بعد از جنگ جهانی دوم قرار داد. در سال ۲۰۱۲ «شبی در سیرک» به عنوان بهترین برنده ادوار جایزه یادبود جیمز تیت بلاک انتخاب شد.[2]
آنجلا کارتر | |
|---|---|
 | |
| نام اصلی | آنجلا الیو استاکر |
| زاده | ۴ می ۱۹۴۰ ایست‌بورن، انگلستان |
| درگذشته | ۱۶ فوریه ۱۹۹۲ (۵۱ سال) |
| پیشه | رمان‌نویس، نویسنده داستانهای کوتاه، خبرنگار |
| ملیت | بریتانیایی |
| تحصیلات | دانشگاه بریستول |
| همسر(ها) | پل کارتر (۱۹۶۰ تا ۱۹۷۲) مارک پیرس (۱۹۷۷) |
| فرزند(ان) | ۱ |
آثار
رمانها
- رقص سایه ها (۱۹۶۶)
- اسباب بازی فروشی جادویی (۱۹۶۷)
- تصورات متعدد (۱۹۶۸)
- قهرمانان و خائنان (۱۹۶۹)
- عشق (۱۹۷۱)
- ماشین امیال جهنمی دکتر هافمن (جنگ رویاها، ۱۹۷۲)
- شور آینده نو (۱۹۷۷)
- شبی در سیرک (۱۹۸۴)
- بچه های عاقل (۱۹۹۱)
مجموعه داستانهای کوتاه
- آتش بازی: نه قطعه کفر آمیز (۱۹۷۴)
- تالار خونین (۱۹۷۹)
- زنمرد (۱۹۸۳)
- ونوس سیاه (۱۹۸۵)
- اشباح آمریکایی و شگفتی های دنیای قدیم (۱۹۹۳)
- سوزاندن قایقهای خود (۱۹۹۵)
اشعار
- پنج جارچی آرام (۱۹۶۶)
- تکشاخ (۱۹۶۶)
منابع
- The 50 greatest British writers since 1945. 5 January 2008. The Times. Retrieved on 2018-07-27.
- Alison Flood (6 December 2012). "Angela Carter named best ever winner of James Tait Black award". The Guardian. Retrieved 6 December 2012.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.