آلبوم پرآهنگ
یک آلبوم پرآهنگ (انگلیسی: Long play یا LP)، آلبومی از قطعات موسیقی است که شامل بیش از پنج قطعه موسیقی می‌شود که جمعاً چیزی بیش از یک ساعت زمان دارند. تاریخچهٔ استفاده از این اصطلاح، به زمانی بر می‌گردد که موسیقی روی صفحات گرامافون عرضه می‌شد. این اصطلاح برای صفحات گرامافونی به کار می‌رفت که تعداد آهنگ‌های آن‌ها بیشتر از آلبوم‌های چند آهنگه بود.
 | |
 A 12-inch LP vinyl record | |
| نوع رسانه | Audio playback |
|---|---|
| کدگذاری | Analog groove modulation |
| گنجایش | Originally 23 minutes per side, later increased by several minutes, much longer possible with very low signal level |
| ساز و کار خواندن | Microgroove stylus (maximum tip radius ۰٫۰۰۱ اینچ یا ۲۵ میکرومتر) |
| ابعاد | 12 in (30 cm), 10 in (25 cm), ۹۰–۲۴۰ گرم (۳٫۲–۸٫۵ اونس) |
| کاربرد | Audio storage |
| انتشار | 1948 |
امروزه با توجه به عرضهٔ موسیقی روی لوح فشرده، مرز بین یک آلبوم چندآهنگه و یک آلبوم پرآهنگ در واقع مرزی ساختگی است، و با توجه به مسائل تجاری تعیین می‌شود. (سودی که در قالب فروش آلبوم‌های پرآهنگ عاید یک هنرمند می‌شود، بیش از سود آلبوم چندآهنگه است.)
پیوندهای مرتبط
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.