آلبرتو فوجیموری

آلبرتو کنیا فوجیموری ایناموتو (به انگلیسی: Alberto Kenya Fujimori Inomoto) (تولد در لیما: ۲۸ ژوئیه ۱۹۳۸) سیاست‌مدار پرویی دارای اصلیت و ملیت ژاپنی[1] است که از سال ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۰۰ رئیس‌جمهور پرو بود.

آلبرتو فوجیموری
Alberto Fujimori
藤森 謙也
در ۱۹۹۸
۴۷ مین رئیس‌جمهور پرو
مشغول به کار
ژانویه ۱۹۹۳  نوامبر ۲۰۰۰
پس ازآلن گارسیا پرز
پیش ازوالنتین پانیاگوا
۴۵ مین رئیس‌جمهور پرو
مشغول به کار
ژوئیه ۱۹۹۰  آوریل ۱۹۹۲
پس ازآلن گارسیا پرز
پیش ازکارلوس گارسیا گارسیا
اطلاعات شخصی
زاده
آلبرتو کنیا فوجیموری ایناموتو

۲۸ ژوئیهٔ ۱۹۳۸ (۸۲ سال)
لیما،
ملیت پرو،  ژاپن
همسر(ان)سوزانا هیگوچی (۱۹۷۴ تا ۱۹۹۴)
ساتومی کاتاوکا (۲۰۰۶ تا کنون)
فرزندانکِیکو (۱۹۷۵)، هیرو، ساچی، کِنجی (۱۹۸۰)
محل تحصیلدانشگاه ملی کشاورزی پرو
دانشگاه استراسبورگ
دانشگاه ویسکانسین در میلواکی
پیشهسیاست‌مدار
دینکلیسای کاتولیک

او نخستین رهبر یک کشور آمریکای لاتین بود که هرچند به صورت دموکراتیک به قدرت رسید اما به خاطر نقض حقوق بشر و سو استفاده از قدرت به حبس طولانی محکوم شد.[2]

پیش از ریاست‌جمهوری

در جریان گروگانگیری سال ۱۹۹۶ در پرو، چریک‌های جنبش چپ‌گرای توپاک آمارو با حمله به محل اقامت سفیر ژاپن در لیما که به مناسبت تولد امپراتور ژاپن، جشنی در آنجا برپا بود، نزدیک به ۴۵۰ نفر از میهمانان از جمله سفرای ۱۰ کشور و ۶۰ تاجر را به گروگان گرفتند. این جنبش چریکی معتقد به انقلاب سوسیالیستی و جنگ شهری است. گروگانگیری زنان و افراد کهنسال از جمله مادر و خواهر فوجی موری را آزاد کردند و در ازای آزادی ۱۴۴ گروگان باقی‌مانده خواهان آزادی ۴۰۰ زندانی چپ‌گرا از جمله رهبر خود از زندان شدند و به ژاپن نیز هشدار دادند کمک‌هایش را به فوجی موری کاهش دهد. در این ماجرا تمام ۱۴ گروگانگیر کشته شدند.

ریاست‌جمهوری

فوجیموری در سال ۱۹۹۰ به ریاست‌جمهوری رسید. در سال ۱۹۹۲، به دلیل مخالفت پارلمان با برنامه‌های خود، با یک کودتا، پارلمان را منحل و انتخابات زودهنگام برگزار کرد. با وجود اینکه نهادهای دموکراسی‌خواه این اقدام او را محکوم کردند اما این اقدام، حمایت گسترده‌ای از سوی مردم داشت. در سال ۱۹۹۵ با اکثریت قابل توجه آرا، برای بار دوم به ریاست جمهوری رسید.[3]

او اقدامات ریاست جمهوری خود را بر مقابله با تروریسم و ایجاد ثبات اقتصادی در پرو متمرکز کرد و توانست تا حدود زیادی امنیت را در پرو برقرار کرده و به اقتصاد پرو سامان نسبی بدهد.[3] ولی این اقدامات پس از وارد شدن اتهاماتی در مورد نقض حقوق بشر ناکام ماندند.[4]

در سال ۲۰۰۰ با تصمیم پارلمان، برای بار سوم نامزد ریاست جمهوری شد. اما با اکثریت اندک آرا به پیروزی رسید. مخالفان، او را به دخالت در انتخابات متهم می‌کردند.[3]

برکناری

فوجیموری در سال ۲۰۰۰ و به دنبال جنجال افشای فساد مالی به ژاپن گریخت. پس از این رویداد مجلس پرو او را از سمت خود برکنار و دولت جدید پرو درخواست رسمی استرداد او از ژاپن به پرو را به دولت ژاپن ارائه کرد. فوجیموری پس از سفر به شیلی در سال ۲۰۰۵ دستگیر شد[5] و در سال ۲۰۰۷ به پرو بازگردانده شد.[6]

دادگاه و محکومیت

در دسامبر ۲۰۰۷ به جرم سو استفاده از قدرت و جستجوی غیرقانونی و ضبط اموال همسر رئیس سابق وزیر اطلاعات به شش سال زندان محکوم شد.[7][2]

در سال ۲۰۰۹ آلبرتو فوجیموری به اتهام نقض حقوق بشر و دستور به ترور مخالفان دولت و قتل غیرنظامیان توسط جوخه‌های مرگ به ۲۵ سال زندان محکوم شد.[8][2]

آزادی از زندان

در ۲۴ دسامبر ۲۰۱۷ پدرو پابلو کوچینسکی رئیس‌جمهور وقت پرو، فوجیموری را به خاطر بیماری عفو و از زندان آزاد کرد.[2] این تصمیم رئیس‌جمهور به اعتراضات مردمی انجامید. زیرا آنان این تصمیم را حاصل یک «بده و بستان سیاسی» می‌دانستند. زیرا هفته پیش از اعلام این تصمیم، به علت مخالفت حزب مخالف دولت، به رهبری پسر فوجیموری، طرح استیضاح و عدم کفایت پدرو پابلو کوچینسکی شکست خورده بود.[3]

پانویس

منابع

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آلبرتو فوجیموری موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.