آشوری‌ها در جنگ ایران و عراق

روبرت لازار به سال ۱۳۴۵ خورشیدی در تهران متولد شد. پس از ناتمام ماندن تحصیلات مدرسه، به خدمت سربازی اعزام شده و دوران آموزشی را به مدت یک ماه و نیم در لشکر ۸۴ لرستان گذراند. با پایان دوره آموزشی، وی به جبهه غرب منتقل شد و در مناطقی همچون سومار و مهران به پاسداری از کشورش پرداخت. وی در روزهای آخر خدمت سربازی کشته شد.

بنا به روایت برادرش، آخرین بار وی در منطقه عملیاتی «میمک» مستقر بود. فرمانده «روبرت لازار» به برادرش گفته بود:

«به «روبرت» بگویید: بیش از چند روز به پایان خدمتش باقی نمانده و لازم نیست، اینجا بماند و می‌تواند به پشت خط بازگردد، لیکن وی نپذیرفت.»

«فرمانده روبرت لازار نقل می‌کند که او گفته است: تا آخرین روزی که اینجا هستم، این مسلسل مال من است و نمی‌گذارم تپه به دست عراقی‌ها بیفتد. همین کار را هم کرد و سرانجام کشته شد.»

بنا به روایت مادرش، بی‌سیم‌چی همرزم روبرت موقع شهادت در کنار او بوده و نقل می‌کند که روبرت آنجا تیر خورد و مرا به اسارت گرفتند.

روبرت به او گفته بود:

«من تا آخرین قطره خونم با عراقی‌ها می‌جنگم.»[1][2][3][4]

• ارمنی‌ها در جنگ ایران و عراق
• آشوری‌ها
• ایرانیان آشوری

• بوداغیانس، آرمان (۱۴ خرداد ۱۳۹۴). «شهید روبرت لازار». مرکز تحقیقات، مطالعات و مقالات آشور.
• ندای ارومیه (۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵). «شهید هرمز باباخانی». مرکز تحقیقات، مطالعات و مقالات آشور.
• موسسه فرهنگی ایمان جهادی (۱ شهریور ۱۳۹۴). «شهدای بمباران تهران». مرکز تحقیقات، مطالعات و مقالات آشور.
• استانداری آذربایجان غربی (۱۴ خرداد ۱۳۹۴). «شهید سارگن آکویانس». مرکز تحقیقات، مطالعات و مقالات آشور.
• فیلم: حضور رهبر انقلاب در منزل شهید روبرت لازار
• روایت دیدار امام خامنه‌ای با خانواده شهیدِ آشوری «روبرت لازار»