آزمون پذیرش

در مهندسی و زیررشته‌های مختلف آن، آزمون پذیرش یا آزمون مقبولیت (انگلیسی: Acceptance testing) آزمونی است که مشخص می‌کنند آیا نیازمندی‌های از قبل مشخص شده یا نیازمندی‌های موجود در قرارداد برآورده شده‌است یا خیر. آزمون پذیرش می‌تواند شامل آزمون‌های شیمیایی، آزمون‌های فیزیکی و آزمون عملکرد باشد.

آزمون پذیرش از یک پرتابگر جت جنگنده
شش آینه اولیه تلسکوپ فضایی جیمز وب آماده آزمون پذیرش می‌شود

در مهندسی سامانه‌ها (انگلیسی: Systems Engineering) آزمون پذیرش می‌تواند پیش از ارائه، شامل آزمون جعبه سیاه باشد.[1]

در مبحث آزمون نرم‌افزار، ISTQB، پذیرش را به این صورت تعریف می‌کند: آزمون رسمی با توجه به نیازها، نیازمندی‌ها، و فرایند تجاری انجام شده برای مشخص کردن اینکه آیا سامانه معیارهای پذیرش را برآورده می‌کند و کاربر، مشتری و سایر موجودیت‌ها، سامانه را می‌پذیرند یا خیر.[2] آزمون پذیرش، آزمون پذیرش کاربر (UAT یا User Acceptance Testing)، آزمون کاربر نهایی و آزمون پذیرش عملکرد (OAT یا Operational Acceptance Testing) نیز خوانده می‌شود.

در آزمون نرم‌افزار، آزمون دود (انگلیسی: Smoke test) یک آزمون پذیرش است که روی یک بیلد نرم‌افزار پیش از ارائه آن به فرایند اصلی آزمون صورت می‌گیرد.

جستارهای وابسته

منابع
  1. Black, Rex (August 2009). Managing the Testing Process: Practical Tools and Techniques for Managing Hardware and Software Testing. Hoboken, NJ: Wiley. ISBN 0-470-40415-9.
  2. Standard glossary of terms used in Software Testing, Version 2.1. ISTQB. 2010. |access-date= requires |url= (help)|accessdate= requires |url= (help)

برای مطالعهٔ بیشتر
  • Hambling, Brian; van Goethem, Pauline (2013). User Acceptance Testing: A Step by Step Guide. Swindon: BCS Learning and Development Ltd. ISBN 978-1-78017-167-8.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.