آب زندگانی

آب زندگانی یا آب حیات، چشمه‌ای تخیلی است در داستان‌ها که گفته می‌شود هر کس از آن بنوشد جوانی خود را بازمی‌یابد و پیر نمی‌شود. داستان‌های مربوط به آب زندگانی هزاران سال است در نقاط گوناگون جهان بازگو شده و در گیلگمش، نوشته‌های هرودوت (پنج سده پیش از میلاد) و اسکندرنامهها[1] و داستان‌های جنگ‌های صلیبی نیز دیده می‌شود. در داستان‌ها به آن آب زندگی، آب جاودانگی، آب جوانی، و آب بقا هم گفته‌اند.

در داستان‌های اسلامی نیز نام سه تن آمده‌است که در پی آب زندگانی رفته‌اند. دو تن از ایشان از آن آشامیده و زندگی جاودان یافته‌اند و یکی ناکام بازگشته است: الیاس، خضر و ذوالقرنین.

چشمهٔ جوانی در غرب

در میان غربیان به آب حیات، چشمهٔ جوانی می‌گویند. این اندیشه در سده‌های میانه رواج شدیدی داشته‌است. با کشف ایالت فلوریدا توسط پونس دولئون اسپانیایی، این اندیشه رونق بیشتری گرفت چنان‌که خود لئون نیز به دنبال این چشمه می‌گشت.[2]

آب حیات در متون دینی

در عهد جدید و در کتاب مکاشفه یوحنا دربارهٔ آب حیات گفته شده‌است: «نهری از آب حیات به من نشان داد که درخشنده بود همچون بلور؛ و از تخت خدا و بره جاری می‌شد.» (۲۲:۱)[2]

منابع
  1. «"آب حیات نوشید" چگونه ضرب‌المثل شد؟». باشگاه خبرنگاران جوان. ۲ خرداد ۱۳۹۸. دریافت‌شده در ۲۳ می ۲۰۱۹.
  2. http://cgie.org.ir/fa/publication/entryview/17222
  • دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرةالمعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «آب حیات»، ج۱، ص۱۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.