یونس دردشتی

در سال ۱۲۸۸ خورشیدی در اصفهان در یک خانواده یهودی پا به جهان گذاشت که صدای خوش و خوب و رسا در آن موروثی بود. از پنج‌سالگی خوانندگی را نزد پدر آغاز کرد و مشغول یادگیری ردیف‌ها و مقام‌های آواز ایرانی گردید. مناجات یهودیان را به زبان عبری در دستگاه‌های ایرانی با صدای خوش قرائت می‌کرد. شوق و علاقه او به موسیقی و آواز به حدی بود که حتی در سنین کم به هیچ چیز جز موسیقی فکر نمی‌کرد و به فراگیری موسیقی نزد پدر می‌پرداخت.

در سیزده‌سالگی پدرش درگذشت و پس از آن برای یادگیری شیوه‌های آواز سنتی به صفحات گرامافون گوش می‌داد. تا این‌که به محضر استاد موسی نی‌داوود راه یافت و نزد او فراگیری هنر موسیقی و دستگاه‌های موسیقی سنتی ایرانی را به‌صورت جدی آغاز کرد. او دل‌باخته روش جلال‌الدین تاج و ظلی و اسماعیل ادیب خوانساری در خوانندگی بود. نخستین کنسرت او به‌همراه یحیی زرین‌پنجه در گراند هتل اجرا شد که در آواز دشتی بود و از موفقیت فراوانی برخوردار گشت و همین موفقیت سبب شهرت و معروفیت بیش از حد برای او شد و به این ترتیب به رادیو راه یافت. وی در طول همکاری خود با رادیو، با هنرمندانی چون مرتضی محجوبی، حسین یاحقی، ابراهیم منصوری، جلیل شهناز همکاری داشت و تمام دستگاه‌های ایرانی را اجرا کرد، تا جایی که او را " بلبل رادیو " لقب دادند.

یونس دردشتی هیچ‌گاه معروفیت و شهرت خوانندگانی همچون غلامحسین بنان را پیدا نکرد و از آثار به‌جای‌مانده از وی تنها می‌توان به تعدادی آثار رادیویی و چند صفحه گرامافون همراه سنتور عباس زندی و تار ابراهیم سرخوش و همچنین چند آواز تصنیف قدیمی اشاره کرد[1] اما با اینحال به عنوان یکی از صداهای ماندگار تاریخ موسیقی ایران از صدای او در آلبوم صد سال آواز[2] آمده‌است.[3][4] یونس دردشتی پس از انقلاب با توجه به محدودیت‌هایی که برای اقلیت‌ها وجود داشت به آمریکا مهاجرت کرد.

یونس دردشتی ۱۰ اسفند ۱۳۷۴ در نیویورک آمریکا درگذشت.

• ساقی‌نامه، آواز.................................یونس دردشتی
• یونس دردشتی - مرکز موسیقی و سرود صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران

• دردشتی در یوتوب در یوتیوب