ک (پسوند تصغیر)

اگر اسم علامت تصغیر داشته باشد، آن را مصغر می‌نامند. مصغر اسمی است که مفهوم خردی و کوچکی را برساند. اسم مصغر یا به کوچکی از نظر اندازه دلالت می‌کند یا به کوچکی از نظر معنوی. صفت نیز گاهی مصغر می‌شود، مانند بَدَک، کَمَکی، بیشترک، پیشترک.

تصغیر سه علامت دارد: «ک» (دخترک)، «چه» (باغچه)، «و» (خواجو).

«ک» تصغیر گاهی بی‌ارزش بودن را می‌رساند، مانند مردک، عالمک؛ و گاهی تحبیب و دلسوزی را، مانند طفلک، مامک و گاهی نیز شباهت یا داشتن رنگی را، مانند موشک، خروسک، زردک، سُرخَک.

در بعضی لهجه‌ها در مقام تعریف و تصغیر، به اسم، های بیان حرکت می‌افزایند، مانند پسره، دختره. اگر کلمه‌ای به «ا» یا «و» ختم شده باشد.

قبل از «ک»، «ی» می‌افزایند، مانند پایَک، مویَک.

اگر کلمه‌ای به‌های بیان حرکت ختم شده باشد، «ه» به «گ» بدل می‌شود، مانند جوجه< جوجگ.

گاهی «چه» به «زه/ ژه» تبدیل می‌شود، مانند نیچه< نیزه؛ مویچه< مژه. پسوند «ـ ویه» (- uye) را از علامتهای تصغیر دانسته‌اند: شیرویه، بابویه، ماهویه. گاه در تصغیر با چه، بر خلاف قیاس، یک «ی» نیز می‌آید: دریچه، (دنبلیچه (دنبالیچه)). گاه در یک قید، «ی» نکره و «ک» تصغیر باهم جمع می‌شوند: کَمَکی، لَختکی، نَرمکی.