کنگره ملی سوریه

کنگره مردم سوریه (به عربی:المؤتمر السوري العام) یک تجمع سیاسی است که با مشارکت تمامی منطقه‌های سوریه در زمان امپراطوری عثمانی، در اواخر ژوئن ۱۹۱۹ تا اواخر ژوئیه ۱۹۲۰ در دمشق انجام گرفت. این کنگره همانند مجلس امروزی سوریه است.

کنگره ملی سوریه
ساختمان باشگاه عرب
نوع
نوعتک‌مجلسی
تاریخچه
تأسیسمه ۱۹۱۹
انحلال۱۹۲۰
مقر
ساختمان باشگاه عرب، دمشق

کنگره مردم سوریه مهم‌ترین تصمیم خود، مبنی بر استقلال ایالت سوریهٔ عثمانی و تشکیل پادشاهی عربی سوری با مرزهای اصلیش (شامل لبنان وفلسطین واردن و سرزمین‌های شمالی سوریه عثمانی که قسمت زیادی از آن سرزمین در پیمان لوزان به ترکیه الحاق شد) به پادشاهی فیصل یکم را در ۸ مارس ۱۹۲۰ اتخاذ کرد که محمد عزه دروزه ۸ مارس ۱۹۲۰ در بالکن ساختمان رو به روی شهرداری دمشق ابلاغ رسمی نمود.[1]

این کنگره درخلال جلسه‌هایش کشورهای عربی به ویژه سوریه (با مرزهای قدمی‌اش) و عراق را به یک‌پارچگی عربی دعوت می‌کرد.[2]

محل کنگره

کنگره نشست‌هایش را در باشگاه عربی در دمشق، خیابان بورسعید نزدیک سینمای اهرام برگزار می‌کرد.

ریاست کنگره

انتخابات ریاست برگزار شد و به ترتیب رئیس کنگره، معاون رئیس و دبیر آن محمد فوزی باشا العظم، عبد الرحمن الیوسف و محمد عزت دروزه بود. چیزی نگذشت که العظم مرد و هاشم الاتاسی ریاست کنگره را به عهده گرفت. کمیته تدوین قانون اساسی تشکیل شد و هاشم الاتسای رئیس آن انتخاب شد.

نمایندگان و مشارکان در کنگره

نمایندگان دارای وکالت از مؤسساتشان یا مجلس شهرشان بودند و کمیته‌ای تشکیل شد تا این مدارک را بازبینی کند. بنا به منابعی این کنگره نود عضو در خود جای داد. محمد عزه دروزه در خاطراتش هفتاد و هشت تن را نوشت که به یادداشت در کنگره حضور داشتند. همچنین وی یاد کرد که مشارکت‌ها در فلسطین و سوریه بهتر از مناطق ساحلی سوریه (نظیر لبنان) بود. دلیل آن را نیز اینگونه نوشت که مناطق مذکور زیر اشغال فرانسه بود که از مشارکت توسط فرانسویان ممنوع شده بودند.

نمایندگان دمشق
  • محمد فوزی باشا العظم
  • فوزی البکری
  • عبدالقادر الخطیب
  • تاج‌الدین الحسنی
  • محمود البارودی
  • احمد القضمانی
  • مسلم الحصنی
  • عبد الرحمن الیوسف
  • الیاس عویشق وعزه از مسیحیان دمشق
  • یوسف لینادو از یهودیان دمشق

نمایندگان حلب
  • مرعی باشا الملاح
  • سعدالله الجابری
  • رشید المدرس
  • تیودور الانطاکی
  • حکمة النیال
  • یوسف الکیالی
  • نوری الجسری

نمایندگان حمص

نمایندگان نابلوس
  • محمد عزة دروزة
  • ابراهیم القاسم
  • عادل زعیتر
  • أمین التمیمی

نمایندگان حما
  • خالد البرازی
  • عبد الحمید البارودی
  • الشیخ عبد القادر الکیلانی

نمایندگان عن بیروت
  • سلیم علی سلام
  • عارف النعمانی
  • جمیل بیهم
  • امین بیهم
  • جورج حرفوش

نمایندگان اورشلیم
  • راغب النشاشیبی
  • سعید الحسینی
  • عارف الدجانی
  • یعقوب فراج

نمایندگان عن یافا
  • الشیخ راغب الدجانی
  • یوسف العیسی

نمایندگان حیفا

نمایندگان الخلیل
  • أمین التمیمی

انتدب الشخصان التالیان عن الخلیل وهما لیسا من الخلیل:

  • أحمد قدری
  • رفیق التمیمی

نمایندگان طرابلس
  • رشید رضا
  • توفیق البیسار
  • عثمان سلطان
  • یوسف الحکیم
  • عبد المجید المغربی

نمایندگان لاذقیه
  • محمد خیر
  • محمد الشریف
  • منح هارون
  • صبحی الطویل

نمایندگان صیدا و صور

نمایندگان أنطاکیة

نمایندگان ادلب
  • زکی یحیی
  • فؤاد عبد الکریم
  • أحمد العیاشی

نمایندگان حوران
  • فارس الأحمد الزعبی
  • ناصر الزعبی
  • عبد الرحمن الزعبی

نمایندگان سلط
  • سعید أبو ناجی
  • سعید الصلیبی

نمایندگان جبل لبنان (رشته‌کوه)
  • سعید طلیع
  • ابراهیم الخطیب

نمایندگان اعزاز
  • فاتح المرعشی[3]
  • جلال القدسی

نمایندگان دیگر مناطق (یک نماینده برای هر منطقه)

به این گروه نمایندگانی از دیرالزور بعداً اضافه شد که آنان فاضل عبود، محمود نوری الفتیح و ابراهیم الحاج حسین بودند.

نگارخانه
  • کتاب استقلال سوریه (ذکری استقلال سوریا). مرزهای اعلام شده پادشاهی سوریه و تاریخ اعلامیه استقلال ۸ مارس ۱۹۲۰ را نشان می‌دهد.

منابع
  1. شبیب، سمیح. 1981. محمد عزة دروزة، تسعون عاماً من الکفاح. مجله شؤون فلسطینیة، العدد 118 أیلول 1981.
  2. محمد عزة دروزة. 1986. مذکرات وتسجیلات. الجزء الثانی. الجمعیة الفلسطینیة للتاریخ والآثار. ص 63-65.
  3. محمد مرعی باشا الملاح أحد رواد العمل البرلمانی فی سوریة بایگانی‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine، أخبار سوریا، 18 آب 2011.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.