کنستانتیوس کلوروس

فلاویوس والریوس کنستانتیوس (به لاتین: Flavius Valerius Constantius) (زادهٔ در حدود ۳۱ مارس ۲۵۰ - درگذشتهٔ ۲۵ ژوئیه ۳۰۶) مشهور به کنستانتیوس یکم یا کنستانتیوس کلوروس، امپراتور روم از ۲۹۳ تا ۳۰۵ (باعنوان سزار) و از ۳۰۵ تا ۳۰۶ (باعنوان آگوستوس) و آغازگر دودمان کنستانتینی بود.

کنستانتیوس کلوروس
امپراتور روم
سلطنت۲۹۳ – ۳۰۵ (به عنوان سزار با ماکسیمیان)
۳۰۵–۳۹۶ (به‌عنوان آگوستوس (امپراتور) روم باختری همراه با گالریوس به‌عنوان آگوستوس روم خاوری)
پیشینماکسیمیان (همراه با دیوکلتیان در شرق)
جانشینفلاویوس والریوس سوروس (همراه با گالریوس در شرق)
زاده۳۱ مارس درحدود ۲۵۰
داردانیا
درگذشته۲۵ ژوئیه ۳۰۶
ایبوراکوم، بریتانیای روم
همسران
فرزند(ان)کنستانتین یکم
فلاویوس دالماتیوس
ژولیوس کنستانتیوس
فلاویا یولیا کنستانتیا
اوتروپیا
آناستازیا
دودمانکنستانتینی
پدراوتروپیوس
مادرکلودیا

زندگی‌نامه

سال‌های آغازین

فلاویوس والریوس کنستانتیوس در ۳۱ مارس و در حدود سال ۲۵۰ پس از میلاد در یک خانوادهٔ ایلیری زاده شد. نخستین همسر او هلنا بود و کنستانتین یکم از او زاده شد. کنستانتیوس دارای سابقهٔ درخشانی در ارتش روم بود و در ۲۸۸ به عنوان فرماندهٔ پرتورینها به خدمت ماکسیمیان، امپراتور روم غربی درآمد.

حکومت کنستانتیوس به عنوان سزار

در ۱ مارس ۲۹۳، دیوکلتیان با اعطای عنوان سزار (امپراتور کوچک) به گالریوس، او را همکار و جانشین خود در روم خاوری ساخت و کنستانتیوس نیز با دریافت همین عنوان همکار و جانشین ماکسیمیان در غرب شد. بدین ترتیب دیوکلتیان با این کار، حکومتی چهارنفری را به وجود آورد که نه تنها باعث تقویت موضع دو امپراتور می‌شد، بلکه احتمال وقوع جنگ بر سر جانشینی را نیز از بین می‌برد. همچنین به‌منظور تقویت رابطه بین ماکسیمیان و سزارش، کنستانتیوس از هلنا جدا شده و با تئودورا، دختر خواندهٔ ماکسیمیان ازدواج کرد که شش فرزند حاصل این ازدواج بود. او همچنین برای تقویت ارتباطش با گالریوس و دیوکلتیان، به گالریوس اجازه داد تا پسرش کنستانتین را به‌عنوان گروگان پیش خود نگاه دارد.

کنستانتیوس کلوروس در تابستان ۲۹۳ وارد جنگ با کاروسیوس شد. کاروسیوس فرماندهٔ ناوگان دریایی ماکسیمیان بود که علیه او شورید و خود را امپراتور خواند و بریتانیا و نواحی شمالی گل نیز با او همراه شدند. کنستانتیوس با بیرون راندن نیروهای کاروسیوس موفق شد تا سرزمین‌های شمالی گل را بازپس گیرد. کاروسیوس پس از حملهٔ کنستانتیوس یه بونونیا به قتل رسید و آلکتوس قدرت را در بریتانیا در دست گرفت. اما کنستانتیوس در ۲۹۶ به بریتانیا حمله کرد و با سرکوب شورش آلکتوس بار دیگر آن سرزمین را به امپراتوری روم بازگرداند. او سپس در فاصلهٔ ۳۰۰ تا ۳۰۵ رویارویی‌های پیروزمندانه‌ای با قبایل مختلف ژرمانی داشت و در ۳۰۳، هنگامی که دیگر امپراتوران دست به اعدام گستردهٔ مسیحیان زده بودند او تنها به خراب کردن چند کلیسا بسنده کرد.

حکومت به‌عنوان آگوستوس و مرگ

در ۱ مه ۳۰۵، دیوکلتیان به دلیل بیماری در نیکومدیا و ماکسیمیان به اجبار او در مدیولانوم (میلان امروزی) از امپراتوری کناره‌گیری کردند و قدرت خود را به سزارهای خود انتقال دادند. در نتیجه گالریوس در شرق و کنستانتیوس کلوروس در غرب با عنوان آگوستوس به امپراتوری روم رسیدند و فلاویوس والریوس سوروس و ماکسیمینوس دایا را به عنوان سزارهای جدید حکومت چهارنفره برگزیدند. کنستانتیوس سپس به بریتانیا رفت تا به تاخت و تاز پیکتها درآنجا پایان دهد اما در همان‌جا در ایبوراکوم (یورک امروزی) در ۲۵ ژوئیه ۳۰۶ درگذشت.

منابع

    • Michael DiMaio, Jr. (6 August 1996). "Constantius I Chlorus (305-306 A.D.)". De Imperatoribus Romanis: An Online Encyclopedia of Roman Rulers and Their Families. Retrieved 18 October 2010.
    • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Constantius Chlorus». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۰.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.