کمبوجیه

نام کمبوجیه در زبان فارسی باستان کمبوجیه (به فارسی باستان: )، در زبان عیلامی کنبوزیه، در زبان اکدی کمبوزیه و در زبان آرامی کنبَوزی خوانده می‌شد.[1] این نام در اسناد مصری کنبوت و کمبات و در زبان یونانی باستان کامبوزس تلفظ می‌شده‌است. از مورخان دورهٔ اسلامی، ابوریحان بیرونی نام این شاه را قُمب‌سوس و قُمبوزِس و ابوالفرج بن عبری آن را قُمباسوس بن کوروش نوشته‌اند.[2] همچنین، این نام در فرانسوی و متعاقباً فارسی ایران، به صورت کامبیز درآمده است.[3]

این نام، نام دو تن از شاهان هخامنشی است. براساس نظر برخی از دانش‌پژوهان، ریشهٔ این نام عیلامی است. اما پژوهشگران دیگری از جمله ارنست هرتسفلد، فریدریش فون اشپیگل و جیمز هوپ مولتن، آن را با قبیله‌های سانسکریت‌زبان موسوم به کمبوجه، که در شمال‌غرب هند زندگی می‌کنند، در پیوند می‌دانند و بر این باورند که کمبوجیه صورت وصفی نام این قبیله است.[4][5]

اشپیگل همچنین معتقد است که کمبوجیه و کوروش نام دو قهرمان افسانه‌ای پیشاتاریخی هندوایرانیان بوده‌اند (پیش از جدایش میان ایرانیان و هندوآریایی‌ها) که سپس این دو قهرمان در دودمان پادشاهی هخامنشی به‌طور طبیعی تجدید حیات یافته‌اند و سپس چنین اظهار نظر می‌کند که اسطوره‌های مربوط به کوروش تا درجهٔ زیادی حاصل درهم‌آمیختگی میان داستان کوروش افسانه‌ای پیشاتاریخی و کوروش تاریخی است. جیمز هوپ مولتون نظریهٔ اشپیگل دربارهٔ ریشه‌شناسی این دو نام را بهترین تفسیر موجود می‌داند.[6] اما ریچارد نلسون فرای این تفسیر را نادرست می‌داند و معتقد است که پیش‌تر نیز نام دو تن از هخامنشیان، کمبوجیه بوده‌است و گزارش‌های حضور کمبوجیه در شرق ایران هنوز تأیید نشده‌اند.[7]

در مقابل، آرنولد جی. توینبی استادانه استدلال می‌کند که این دو نام فارسی، از نام کوچ‌نشینان اوراسیایی کمبوجه و کورو -که در متن‌های سانسکریت از ایشان یادشده- گرفته شده‌است که بر طبق گفتهٔ او در عصر مهاجرت در سده‌های هشتم و هفتم پیش از میلاد به ایران و هند وارد شده‌اند.[8] توینبی نتیجه می‌گیرد که فتح جهان به دست شاخهٔ بزرگ‌تر دودمان هخامنشی با دلاوری نیروی کمکی کوچ‌نشینان کامبوجه و کورو به دست آمد، از این‌رو برای یادبود این موضوع، شاخهٔ بزرگتر خاندان، همهٔ شاهزادگان بزرگ خود را از کورش یکم به‌بعد یک‌سره کوروش و کمبوجیه نام‌گذاری نمود.[9]

افراد

افراد شاخص با نام کمبوجیه از این قرارند:

پانویس

منابع

  • پیرنیا، حسن (۱۳۶۹). ایران باستان. نخست. تهران: دنیای کتاب.
  • فرای، ریچارد نلسون (۱۳۸۸). «هخامنشیان». تاریخ باستانی ایران. ترجمهٔ مسعود رجب‌نیا. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
  • Dandamayev, Muhammad A (1993). "CAMBYSES". Encyclopædia Iranica. ۶. New York: Bibliotheca Persica Press. p. ۷۲۶–۷۲۹. Retrieved ۲۰۱۲-۰۷-۲۰.
  • Tarvernier, J. (2007). Iranica in the Achaemenid Period (CA. 550-330 BC): Lexicon of Old Iranian Proper Names and Loanwords, Attested in Non-Iranian Texts. Peeters. ISBN 978-9042918337.
  • Moulton, James Hope (2004). Early Zoroastrianism. London: Elibron Classics. ISBN 1-4212-6765-9.
  • Curtis, Vesta Sarkhosh (2005). Birth of the Persian Empire, Vol. 1. I.B. Tauris. ISBN 978-1845110628.
  • Toynbee, Arnold Joseph (1961). A study of history. ۷. Royal Institute of International Affairs.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.