کفن

1. غسل دهندهٔ میّت قبل از کفن کردن میّت یا غسل کند یا وضو بگیرد.
2. «برد یمانی عبری» (در مکه و مدینه یافت می‌شود، و که روی سرتاسری پیچیده می‌شود).
3. پارچه خامسه برای به هم پیچیدن دو ران میّت، طول=سه ذراع(۱) و عرض=یک وجب.
4. کفن از پنبه سفید باشد.
5. کفن را با «ذریره» خوشبو نمایند.
6. با تربت امام حسین بر بالای کفن بنویسند «فلانٌ (اسم میّت) اَشهَدُ اَن لا اِلهَ اِلَّا الله وَ اَشهَدُ اَنَّ محمداً رسول الله» و اگر تربت نباشد با چیز دیگری نوشته می‌شود (مستحب است با آب غیر سیاه باشد).
7. دو چوب سبز با میّت در کفن او گذاشته شود؛ و بهتر است (به ترتیب اولویت) از «سعف خرما» یا «سدر» یا «بید» یا هر درختی که نخشکیده باشد قرار دهد، یکی را از «ترقوه» طرف چپ بین پیراهن و لنگ و دیگری را از «ترقوه» راست برساند به بدن میت.
8. جنس کفن از کتان نباشد(۲).
9. رنگ کفن سیاه نباشد.
10. با بوی خوش تجمیر کفن نکنند (بخور ندهند).
11. کفن را با غیر «کافور» و «ذریره» خوشبو ننمایند.
12. با رنگ سیاه -بر روی کفن یا چوب- ننویسند.
13. در کفن در گوش یا چشم میّت کافور نگذارند.
14. کفن را با آهن قطع ننمایند.

کفن واجباتی دارد ومستحباتی. فرق کفن زن با مرد تنها در مستحبات آن است.

1. لنگ
2. پیراهن
3. سرتاسری

۱٫ عمامه، طول=به اندازه‌ای که «تحت‌الحنک» آن از دو طرف سینه گذاشته شود (دو تا تحت‌الحنک داشته باشد) و عرض=صدق عمامه کند.

۲٫ بین دو باسن را با پنبه‌ای که آن جاها بگذارد، بگیرد.

۱٫ بین دو باسن را از جلو و عقب با پنبه‌ای آن جاها بگذارد، بگیرد.

۲٫ محکم نماید دو پستان زن را با لفّافه‌ای (پارچه) که پیچیده می‌شود بر آنها و بسته می‌شود در پشت او.

۳٫ با قناعی (روسری) سر زن را بپوشاند (عوض عمامه در مرد).

(۱)- ذراع واحد طول است به اندازه تقریباً نیم متر.

(۲)- به خاطر شباهت نرساندن به یهود، زیرا اولاً شباهت به کفار در اسلام نهی شده ثانیاً یهود از کفارند (بلکه طبق آیه۸۲ از سوره مائده بد‌ترین دشمنان اسلامند) ثالثاً شیوهٔ یهود این است که در کتان کفن می‌کنند.[1]