کتیبه داریوش بزرگ در آپادانا
کتیبهٔ سه زبان پارسی، عیلامی، بابلی منقور بر یک لوح زرین و یک لوح سیمین مکشوف در پایهٔ کاخ عمومی داریوش کبیر مشهور به آپادانا:
کتیبه به زبان پارسی باستان
| ۱ |            <>  |
| ۲ |        |
| ۳ |   / |
| ۴ | / |
| ۵ |   |
| ۶ |   |
| ۷ | / |
| ۸ |  |
| ۹ | / |
| ۱۰ |  |
متن
- دارَی‌وَوُش: خشای‌ثی‌یَ: وَزَرَکَ: خَشای‌ثی‌ی: خشای‌ثی‌یَنام: خشای‌ثی‌یَ
- دهیوونام: ویشتاسپ ه یا: پثرَ
- هخامنیشی ی: ثاتیپی: داری وو
- ش: خشای ثی ی: ئیم: خش ثرم: ت ی: ادم: داری
- آمیی: هچا: سک ئی بیش: ت ی ئیی: پر
- سوگدم: امت: یاتا: آ : کوشا:
- هچا: هیدوو: امت: یاتا: آ : سپَ
- ردا: ت ی م ئیی: اورمزدا: فرابر
- هٔ: مثیشت: بگانام: مام: او
- رمزدا: پاتوو: اتام ئیی: ویثم
ترجمه
داریوش شاه، شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه کشورها، پسر ویشتاسب، هخامنشی. داریوش شاه گوید: این است شهریاری که من دارم از سکاها که آنها آن طرف سغد هستند، از آنجا تا به حبشه از هند از آنجا تا به سارد که آن را اهورامزدا که بزرگترین خدایان است به من ارزانی فرمود. اهورامزدا مرا و خانوادهٔ شاهی مرا بپایاد!
جستارهای وابسته
منابع
- نارمن شارپ، رلف. فرمان‌های شاهنشاهان نخامنشی. پازینه.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.