کانادا و جنگ داخلی آمریکا

کانادا در زمان جنگ داخلی آمریکا هنوز به عنوان یک کشور فدرال وجود نداشت. در عوض، آمریکای شمالی انگلیس را استان کانادا (بخش‌هایی از جنوب انتاریو و جنوب کبک) و مستعمرات جداگانه نیوفاندلند، نیوبرانزویک، جزیره پرنس ادوارد، نوا اسکوشیا، بریتیش کلمبیا، جزیره ونکوور و قلمرو سلطنتی سرزمین روپرت که توسط شرکت خلیج هادسون اداره می‌شد، تشکیل می‌دادند. انگلیس و مستعمرات آن در طول مدت جنگ رسماً بی‌طرف بودند. علی‌رغم این، تنش‌ها بین انگلیس و ایالات متحده به دلیل رخدادهایی مانند ماجرای ترنت و راه‌اندازی کنفدراسیون سی‌اس‌اس آلاباما از طرف انگلیس زیاد بود.[1]

در این دوران کانادایی‌ها عمدتاً مخالف برده‌داری بودند و کانادا به پایانه راه‌آهن زیرزمینی تبدیل شده بود. پیوندهای اقتصادی و فرهنگی نزدیک و مرزهای طولانی با اتحادیه، همدلی کانادا را با آنان تشویق می‌کرد. بین ۳۳٬۰۰۰ تا ۵۵٬۰۰۰ مرد از آمریکای شمالی انگلیس در جنگ شرکت کردند که تقریباً همه آنها برای نیروهای اتحادیه می‌جنگیدند. با این حال برخی از مطبوعات و کلیساها در کانادا از جدایی حمایت می‌کردند.[2] در لندن در سال‌های ۱۸۶۱ تا ۶۲ بحث‌هایی در مورد واسطه‌گری در جنگ یا به رسمیت شناختن ایالات مؤتلفه مطرح شد. واشینگتن هشدار داد که این به معنای جنگ است و لندن می‌ترسید که کانادا به سرعت توسط اتحادیه تصرف شود.[3]

منابع
  1. John Boyko, Blood and Daring: How Canada Fought the American Civil War and Forged a Nation (2013)
  2. Jones, Preston. "Civil War, Culture War: French Quebec and the American War between the States" (2001)
  3. Bourne, Kenneth. British Preparations for War with the North, 1861-1862. The English Historical Review Vol 76 No 301 (Oct 1961) pp 600–632

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.