کارل وایگل

کارل وایگل (آلمانی: Karl Weigl‎؛ ‏ ۶ فوریهٔ ۱۸۸۱ – ۱۱ اوت ۱۹۴۹(1949-08-11) ) آهنگساز، موسیقی‌دان، مدرس موسیقی و استاد دانشگاه اهل اتریش بود. وی در سال ۱۹۴۳ به تابعیت ایالات متحده آمریکا درآمد.[1]

کارل وایگل
زادهٔ	۶ فوریهٔ ۱۸۸۱ وین، اتریش-مجارستان
درگذشت	۱۱ اوت ۱۹۴۹ (۶۸ سال) نیویورک، ایالات متحده آمریکا
ملیت	اتریشی-آمریکایی

کارل وایگل از سن ۱۵ سالگی زیر نظر الکساندر فن تسملینسکی موسیقی را فرا گرفت. چندی بعد به دانشگاه موسیقی و هنرهای نمایشی وین و سپس دانشگاه وین رفت تا تحصیلات خود را تکمیل کند و در آنجا از شاگردان گیدو آدلر بود و با آنتون وبرن نیز همکلاس بودند. ما بین سال‌های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۶، او دستیار و رهبر ارکستر تمرینات موسیقی برای گوستاو مالر در اپرا ایالتی وین بود. پس از به قدرت رسیدن نازی‌ها، او به سبب تبار یهودی‌اش، ناچار به ترک کشور شد و به ایالات متحده آمریکا کوچ کرد و در آنجا، استاد «مدرسهٔ موسیقی هارت»، «کالج بروکلین»، «هنرستان موسیقی بوستون» و «آکادمی موسیقی فیلادلفیا» شد.

موسیقی کارل وایگل که موردِ تحسینِ گوستاو مالر، آرنولد شونبرگ و ریشارد اشتراوس بود، الهام‌گرفته از سبک یوهانس برامس بود و بر چندصدایی تأکید داشت.[1] وی ۶ سنفونی،[2] چندین کنسرتو و موسیقی مجلسی، ۸ کوارتت زهی و چندین ترانه و موسیقی تک‌اجرایی برای پیانو ساخت.[3] تنها اپرای او در سال ۱۹۳۲ به روی صحنه رفت.[4]

وی در ایالت نیویورک پس از سال‌ها مبارزه با سرطان مغز استخوان درگذشت.[5][6][7][8]